Dzieci i młodzież chcą być wysłuchane. 

Dzieci i młodzież chcą aby widziano ich potrzeby. 

Dzieci i młodzież chcą być szanowane. 

Dzieci i młodzież chcą być traktowani poważnie. 

Doświadczenie wojny i przymusowej migracji jest skrajnym przeżyciem. Ekstremalny stres bardzo negatywnie oddziałuje szczególnie w wieku rozwojowym. Dlatego dzieci, a zwłaszcza dzieci w wieku szkolnym i nastolatkowie, są najbardziej narażoną grupą społeczną na skutki stresu spowodowanego konfliktem zbrojnym i uchodźstwem. Dlatego ważne jest aby doświadczenia traumatyczne harmonizować doświadczeniami pozytywnymi. To zaledwie kropla w morzu potrzeb ale ma swój niepodważalny wpływ. 

Jako społecznik od dwóch lat działam na rzecz uchodźców. Podczas naszych spotkań rozmawiam z dziećmi. Słucham ich. Czym się martwią, co ich boli, o czym marzą, czego pragną? Dzięki wsparciu dobrych ludzi, takich jak Ty, możemy zrealizować ich marzenia, pozwolić zapomnieć o koszmarze wojny, ucieczki, utraty domu, często też rodziny i dać możliwość po prostu poczuć się dzieckiem z całą przynależną mu beztroską. 

Zapytacie a gdzie ich rodzice? Dlaczego sami się nimi nie zajmą? 

Odpowiedź jest prosta. 

Rodzice a najczęściej tylko mamy, opiekunowie prawni lub tymczasowi, w wielu przypadkach nie mają ani zasobów finansowych ani emocjonalnych żeby wesprzeć w rozwoju swoje dzieci. Budują życie od zera, sami będąc w traumie i żyjąc w strachu o mężów, synów, braci, o najbliższych, którzy pozostali na terenach objętych konfliktem zbrojnym.