Zrzutka dla Doroty - nauczycielki z pasją i zaangażowaniem

Jest taka akcja #PodziękujNauczycielowi. Różni ludzie – aktorzy, muzycy, znane osobistości – dziękują swoim nauczycielom za ich pracę, chcąc tym samym podkreślić, jak ważną rolę odegrali oni w ich życiu. Niektórzy dziękują za zwykłą rozmowę, zwyczajne okazanie troski, zauważenie problemów, inni – za dostrzeżenie talentu czy zainteresowań.

Nauczycielką, która w naszym przekonaniu również zasługuje na podziękowanie, jest Dorota Dziechciarz. W ciągu niemal 40 lat kariery zawodowej wychowała i wyedukowała rzesze dzieci i młodzieży – najpierw jako nauczycielka przedszkola, później jako nauczycielka języka angielskiego gimnazjum oraz szkoły podstawowej. Od zawsze z pasją i chęcią do działania, motywacją do zdobywania nowych umiejętności i kwalifikacji. Zawsze z duchem czasu, zawsze potrafiła dotrzeć do swoich podopiecznych i nawiązać współpracę z ich rodzicami. Osobiste problemy i skomplikowane relacje rodzinne, których doświadczyła w przeszłości, uczyniły ją rozsądnym mentorem i utwierdziły w przekonaniu, że nie ma sytuacji bez wyjścia. Dzięki temu wiedziała, jak rozmawiać z wychowankami na wszystkie tematy, jak poruszać z nimi kwestie trudne, związane z relacjami rodzinnymi czy rówieśniczymi, potrafiła wskazać właściwą drogę i pomóc uczniom znaleźć dobre rozwiązanie.

Dorota wychowała też dwie wspaniałe córki – Anię i Martę, bardzo mądre i wrażliwe osóbki, które mocno ją wspierają.

Wiele osób na pewno zna Dorotę i potwierdzi, że to zakręcona nauczycielka, angażująca się w pracę, taka, jak to określa się "z powołaniem". Mimo swojego dużego stażu pracy, jest ciągle aktywna i zafiksowana w pracę. Jest, a właściwie - była. Niestety diagnoza lekarska nie pozwala jej pracować - u Doroty wykryto inwazyjny, bardzo agresywny nowotwór. Nie będziemy rozpisywać się szczegółowo o diagnozie i rokowaniach- to bardzo indywidualna, trudna scieżka. Wiemy już, jak będzie wyglądało dokładnie leczenie. Łatwo nie będzie. I będzie długo.

Wiemy też, że nasza siostra bardzo potrzebuje wsparcia duchowego, psychicznego, dodania otuchy, które utwierdzą ją w przekonaniu, że jest ważna i że komuś pomogła, że ktoś poczuł się dzięki niej lepiej, że jest/była dobrą wychowawczynią/nauczycielką. Że warto było być zaangażowanym, że dobra praca się opłaca i zasługuje na pomoc. Potrzebuje też wsparcia realnego - w postaci dofinansowania do leczenia, funduszy na zakup suplementów, środków wspierających leczenie, odpowiednie żywienie, wydatków na dojazdy na chemio i radioterapię, operację, wizyty lekarskie, badania, odpoczynek - z nauczycielskiej pensji nie da się tego zapewnić.

Oby jak najszybciej wróciła na zdrową stronę mocy! Do radości, życia i pracy, niech się cieszy jeszcze długo swoimi córkami i rodziną!

O wsparcie proszą siostry Doroty - Bożena i Ewa - też nauczycielki.

Klasa dla doroty