Dzień dobry wszystkim. Jestem Ela, mała pięciomiesięczna kotunia. Chciałam Wam opowiedzieć swoją historię. Nie miałam za wiele szczęścia w mym krótkim życiu. Jako malutkie kocie dziecko zostałam wyrzucona na ulicę. Konkretnie do parku. Tułałam się po nim zmarznięta i chora, aż znalazła mnie pewna Pani. Niestety chciała oddać do schroniska ale nie pozwoliły na to Ciocie ze Strefy Kota. Jedna z Cioć zabrała mnie do siebie.

I tu rozpoczyna się ten lepszy okres mojego życia bo u Cioci jest fajnie! Są kocie siostry i bracia, którzy mnie kochają - szczególnie Marian o którym Ciocia mówi, że to mój brat bliźniak tylko trochę większy. W domku jest bardzo fajnie, ciepło, przytulnie i bezpiecznie.

Nie tułam się już po krzakach; głodna i sama. Ale nigdy nie może być za dobrze - zachorowałam. I to poważnie. Mam FIP.

Podobno to bardzo ciężka choroba, groźna i niebezpieczna dla mojego życia, na szczęście możliwa do pokonania. Mam szansę, bardzo dużą, żeby ją przezwyciężyć.

Tylko jest jeden, ogromny problem - lek na moją chorobę jest bardzo drogi. Nie mam tylu pieniążków by móc sobie go kupić, Ciocia też nie. Dlatego prosimy Was o pomoc! Tak bardzo chcę żyć, szczególnie teraz gdy w mym życiu wszystko zaczęło się układać. Gdy mam dom, brata Mariana, ciepły kocyk i pełną miskę. Bo Ciocia powiedziała, że już nikomu mnie nie odda i chce o mnie walczyć, wygrać i pokonać tę paskudną chorobę.

TYLKO POTRZEBUJEMY WASZEJ POMOCY I BARDZO WAS O NIĄ PROSIMY! - Elżbietka