Zbieramy na bezpieczną protezę nogi dla mojego taty, która pozwoli mu na samodzielność.

Szanowni Państwo, Drodzy Przyjaciele!

Historię mojego taty, Ryszarda Cabana, śledziła we wrześniu cała Polska, kiedy walczyłam o jego życie z bezdusznym systemem.

Szczegóły w artykułach Onetu: 

Namawiam tatę, żeby żył. Mam na to 10 minut

Poważnie chory mężczyzna wypuszczony



Dzięki pomocy wielu dobrych ludzi, ich zaangażowaniu i wsparciu, ja, zwyczajna córka, w trzy dni uwolniłam mojego tatę z aresztu, gdzie był przetrzymywany bez aktu oskarżenia, bez poszanowania praw człowieka, gdzie stracił zdrowie i prawie życie po skomplikowanej operacji, i zapewniłam mu najlepszą opiekę: lekarską, psychiatryczną i psychologiczną. 

Niestety, ze względu na wcześniejsze ogromne zaniedbania i zaniechania, jakich się dopuszczono, nogi taty nie udało się uratować i operacja amputacji na poziomie uda odbyła się 19 września. 

Po zabiegu i pierwszych próbach rehabilitacji tata trafił jednak znów na miesiąc do szpitala – tym razem na oddział kardiologiczny, gdzie leczone było jego serce.

Dziś tata nie chce być ciężarem dla rodziny. Chce się usamodzielnić, zapomnieć o tym, co było i żyć w miarę normalnie.

Teraz znów ośmielam się prosić o Państwa pomoc. Wierzę, że tata jeszcze stanie na nogi i zawalczy o siebie, tak jak walczę o niego ja. Mam nadzieję, że - podobnie jak we wrześniu - spotkamy się ze wsparciem dobrych ludzi.

Tacie potrzebna jest bezpieczna proteza. Taka, w której bezpiecznie będzie się mógł poruszać, która pozwoli na względną samodzielność oraz zapewni całkowitą stabilność. Tej stabilności bardzo mu teraz potrzeba, by wrócić do życia.

Taka proteza nie jest tania.

Proszę o pomoc, wpłaty – nawet symboliczne – oraz o udostępnianie zbiórki.

Karina Caban-Rusinek, córka

Jakub Caban, syn