Złamane serce, oblany egzamin? Pamiętacie ten moment, kiedy Wasze życie się zatrzymało?

Każda ta chwila była dla nas jak mały koniec świata, myślimy sobie: kogo by to nie załamało?

Dla Klaudii, lat… w sumie nieważne, bo nie ma „dobrego” wieku na chorobę nowotworową,

życie stanęło teraz: guz w piersi, z przerzutem - tak jakby ktoś zdetonował bombę wodorową.

Nie potrafimy sobie nawet wyobrazić, co Klaudia czuła: szok, bezsilność, złość, niedowierzanie?

W obliczu choroby nasze małe końce świata są wręcz trywialne, takie tam losu przekomarzanie.

W przypadku Klaudii jednak to już nie igraszki losu, tylko wojna, na której ciężko o drogowskazy;

A na wojnie, z resztą tak jak i w życiu, ci najdzielniejsi otrzymują najniebezpieczniejsze rozkazy.

Wierzymy, że Klaudia wygra tę wojnę, bo ma w sobie siłę i determinację, ale to nie wystarczy;

Wspierała nasze powroty do formy, więc teraz my pomóżmy jej wrócić z tarczą, a nie na tarczy.

Żeby wygrać musi jednak dysponować bronią najskuteczniejszą, a co za tym idzie - kosztowną:

Badania, chemioterapia czy mastektomia… Trzeba przeprowadzić budżetu reformę gruntowną.

Choroba nowotworowa to ogromne wyzwanie, któremu Klaudia musi stawić czoła z rozwagą,

Wspólnie prosimy więc o Wasze wsparcie, bo proszenie o pomoc nie jest słabością, ale odwagą.

Pamiętajcie też, że dajecie jej znacznie więcej: poczucie bezpieczeństwa, wsparcia czy lojalności;

Jeśli więc macie minutę i przysłowiową złotówkę, razem pomóżmy Klaudii wrócić do normalności.