Ogromny sukces frekwencyjny i siła przekazu Dziadów i Manifesty motywuje nas do dalszych działań! Razem z nadchodzącą wiosną uderzymy ze zdwojoną siłą! Planujemy pokazać spektakl Manifesta w całej Polsce. I właśnie dlatego potrzebujemy waszego finansowego wsparcia! Wierzymy że dalsze pokazywanie spektaklu jest szalenie istotne w obecnej sytuacji panującej w Polsce! Pomóżcie nam!

MANIFESTA powstała z okazji rocznicy wywalczenia przez kobiety w Polsce praw wyborczych. Premiera odbyła się 28 listopada 2020 roku w oknach Szklanego Domu w Warszawie dzięki Kolektywowi Aurora przy wsparciu Ogólnopolskiego Strajku Kobiet. Spektakl wyreżyserował Oskar Sadowski za dramaturgię odpowiadała Zofia Krawiec. Do spektaklu zostało zaproszonych wiele polskich artystek i artystów: aktorek, aktorów, wokalistek, wokalistów, performerek i performerów, reżyserów światła, dźwięku i video. Dzięki temu powstał pierwszy w Polsce walczący musical, musical na barykadzie walczący o prawa człowieka, walczący o Polskę równą dla wszystkich.

MANIFESTA 18 grudnia 2020 roku była również w Żyrardowie, gdzie w 1883 roku odbył się pierwszy w Polsce STRAJK, który zainicjowały Szpularki. Transmisja z Żyrardowa: https://www.facebook.com/1539769832715676/videos/224794255771022.

Żyrardów, fot. Karolina Jackowska

Teraz chcemy pokazać MANIFESTĘ w innych miastach Polski. Kobiety i osoby sojusznicze przyjeżdżały do Warszawy na wiele protestów i strajków. Teraz My chcemy przyjechać do Was! Chcemy znowu być razem i poczuć siłę wspólnoty. Walczymy o prawa kobiet, walczymy o prawa ludzi, walczymy o prawa osób mieszkających w Polsce. Niech wszędzie powiewają nasze tęczowe flagi, niech pojawi się nasza błyskawica i zabrzmi ze swoją mocą Imagine!

Nasze pierwsze cele, to: Kraków, Wrocław i Legnica, a w zależności od zgromadzonych środków odwiedzimy jeszcze więcej miejsc w Polsce. Pomóżcie nam dotrzeć z MANIFESTĄ na ulice polskich miast!

Twórczynie i twórcy:

reżyseria: Oskar Sadowski

dramaturgia: Zofia Krawiec

muzyka: Avtomat, Misia Furtak, PUSSY MANTRA.

oprawa wizualna: Wojtek Warzywoda

produkcja: Karolina Micuła, Oskar Sadowski

ARTYSTKI I ARTYŚCI, które_rzy wzięli udział w dotychczasowych spektaklach:

Katarzyna Anosowicz

BAASCH

Julia Banaś

Dominika Biernat

Bovska

Karolina Czarnecka

Aleksandra Domańska

Joanna Drozda

Magdalena Fidecka

Katarzyna Figura (audio)

Aga Frankel

Misia Furtak

Sara Goworowska

Agnieszka Grochowska

Maciej Grubich

Małgorzata Hajewska-Krzysztofik

Jan Dravnel

Hanka Klepacka

Andrzej Kłak

Anna Kłos

Arek Kłusowski

Magda Koleśnik

Adrian Łabanowski

Marta Malikowska

Miriam Michalska

Weronika Michalska

Karolina Micuła

Aleksandar Milićević

Rozalia Mierzicka

Novika

Ralph Kamiński

Michał Opaliński

Natalia Przybysz

Marysia Sadowska

Ewa Skibińska

Dominik Sadoch

Karolina Staniec

Paweł Swiernalis

Michal Szpak

Marta Ścisłowicz

Katarzyna Warnke

Wiktoria Wolańska

Aga Zaryan

Marta Zięba

Magdalena Żak

Autorki i autorzy tekstów wykorzystanych w dramacie: Ewa Majewska, Zuzanna Ginczanka, Anne Sexton, Audre Lorde, Zoe Leonard, Rebecca Solnit, Virginia Woolf, Zofia Krawiec, James Baldwin, Harvey Milk, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Emmeline Pankhurst, Maya Angelou, Olympe de Gouges.

Zwracamy się do Was z prośbą o sfinansowanie kosztów wystawienia Manifesty w Polskich miastach. Wszystkie artystki i wszyscy artyści, którzy wystawiali Dziady i Manifestę na Mickiewicza i w Żyrardowie pracowali za darmo, a Ogólnopolski Strajk Kobiet (czyli Wasze wpłaty dla Strajku) pomogły sfinansować koszty produkcji. Popieramy i walczymy o prawa kobiet i wszystkich osób wykluczonych oraz sprzeciwiamy się panującej w Polsce polityce, która zmierza do dyktatury. Potrzebujemy pokryć koszty produkcji i transportu a biorąc pod uwagę fatalną sytuację Artystek i Artystów zagwarantować minimalne i symboliczne wynagrodzenia dla osób zaangażowanych w dany spektakl.

„Te z nas, które znajdują się poza przyjętą przez to społeczeństwo definicją akceptowalnej kobiecości; które przeszły ciężką próbę różnicy będąc homoseksualne, biedne, czarne albo starsze, wiedzą, iż przeżycie nie jest umiejętnością akademicką. Były zmuszone się nauczyć, jak to jest być samą, niepopularną lub wręcz napiętnowaną i jak odnajdywać wspólny grunt z innymi zdefiniowanymi jako znajdujące się poza strukturami – co pozwala określić i poszukiwać świata, gdzie wszyscy moglibyśmy się realizować. Albowiem nie zdemontujesz domu pana przy użyciu jego własnych narzędzi. Można za ich pomocą odnieść tymczasowe zwycięstwo w jego własnej grze, nigdy jednak nie umożliwią nam one dokonania autentycznej zmiany – co polecam szczególnej rozwadze tych kobiet, które wciąż uważają dom Pana za swoje jedyne źródło wsparcia.” / Audre Lorde