Dzień dobry, nazywam się Joanna Romanowska i jestem opiekunką mojego niepełnosprawnego brata. Brat jest niepełnosprawny intelektualnie w stopniu znacznym (mózgowe porażenie dziecięce) i niesamodzielny.

Od roku cierpię na cukrzycę drugiego stopnia, która przekształciła się z insulinooporności i zespołu metabolicznego. Mam już początki stopy cukrzycowej, oraz nadciśnienie i dolegliwości sercowo-naczyniowe. Od trzech miesięcy stosuję z powodzeniem styl niskowęglowodanowy/keto z ograniczeniem dużej ilości tłuszczu, post przerywany 16/8 oraz co najmniej dwugodzinne spacery na świeżym powietrzu, gdy mój brat przebywa w szkole, monitoruję też stężenie glukozy za pomocą sensora Libre2.

Podczas wizyty prywatnej u endokrynologa, lekarz ten na podstawie wywiadu że mną oraz charakterystycznych siniaków na prawej goleni, uznał, że konieczna jest diagnostyka w kierunku zespołu/choroby Cushinga lub innych schorzeń nadnerczy, które mogą produkować zbyt dużą ilość kortyzolu, co może powodować tycie pomimo posiłków niskokalorycznych i niemożność schudnięcia poniżej 95 kg. Niestety ten właśnie endokrynolog, który specjalizuje się w schorzeniach nadnerczy, nie posiada podpisanej umowy z NFZ. Konieczne są specjalistyczne badania hormonalne oraz tomografia komputerowa nadnerczy, na które to badania nie może dać skierowania lekarz rodzinny. Na fundusz można te badania zrobić tylko w ramach hospitalizacji na oddziale endokrynologicznym lub chorób metabolicznych, ale termin przyjęcia do szpitala jest za rok, natomiast do poradni endokrynologicznej na połowę 2026 r. Diagnostyka zaś potrzebna jest bardzo szybka.

Problematyczne jest również moje pójście do szpitala na tydzień, ponieważ obecnie nie ma miejsc w placówce pobytu krótkoterminowego dla osób niepełnosprawnych, kiedy w dodatku termin przyjęcia do szpitala nie jest ściśle określony. Poza tym chce hospitalizacji tylko i wyłącznie celem diagnostyki w kierunku chorób nadnerczy, a nie regulowania cukrzycy za pomocą ozempiku, insuliny i statyn, które to leki leczą tylko skutki cukrzycy; a nie jej przyczynę- insulinoopornosc I powodują liczne skutki uboczne. W przypadku wykrycia gruczolaka przysadki mózgowej lub guza nadnerczy, jest możliwość laparoskowego wycięcia go u profesora w Warszawie i wtedy szansa, że zniknie insulinoopornosc oraz siniaki, które do tej pory nie poddają się leczeniu. Aby zbadać hormony przysadki mózgowej oraz zrobić tomografię komputerową w warunkach ambulatoryjnych, potrzebuję jeszcze 1100 zł.

Równolegle cały czas stosuję styl niskoweglowodanowy, który według wskazań sensora glukozy Libre2, najlepiej mi służy, codziennie chodzę na spacery jestem pod opieką dietetyczki od Braci Rodzeń. Do tej pory schudłam 15 kg. Potrzebuje jednak diagnozy w kierunku chorób przysadki mózgowej i nadnerczy, ponieważ nigdy w życiu nie miałam badań w tym kierunku, a na charakterystyczne objawy tych schorzeń cierpię od wczesnego dzieciństwa. Bardzo proszę o Państwa pomoc w moim powrocie do zdrowia.