Hana jest 10- letnią dziewczynką z mózgowym porażeniem dziecięcym. Jest niepełnosprawna intelektualnie w stopniu znacznym. Nie jest w stanie poruszać się samodzielnie w pozycji pionowej. Jej rodzice zginęli tragicznie. Dzieckiem opiekuje się rodzina- znajdująca się w bardzo trudnej sytuacji materialnej. Jestem pedagogiem specjalnym -pracuję w dwóch szkołach dla dzieci niepełnosprawnych. Nasze polskie niepełnosprawne dzieci chodzą do odpowiednich szkół, mają dostosowane programy nauczania, wiele form terapii: rewalidację, logopedię, rehabilitację, basen, hipoterapię, dogoterapię, arterapię....mogłabym tak wymieniać. Z naszymi polskimi dziećmi pracują pedagodzy o wysokich kwalifikacjach i ogromnych sercach - nie chwalę siebie, opisuje rzeczywistość, w której teraz żyję. Ale są takie miejsca na ziemi-jak Afganistan, że tego, co jest normą u nas w Europie - po prostu nie ma. Nie ma szkół specjalnych, nie ma rehabilitacji, nie ma rent rodzinnych po rodzicach...nie ma- dzieci pozostają w swoich domach. Nie znaczy, że nie są kochane. Często rodziny chcą dla nich najlepiej. Zbieramy na codzienne utrzymanie Hany, leczenie i na każdą usprawniającą formę rehabilitacji dostępną na miejscu i na jaką będzie nas stać.