Stowarzyszenie powstało 26 lat temu w gminie Kamionka, na Lubelszczyźnie. Od 2009 r. pracujemy głównie „z i na rzecz” uchodźców, szczególnie dzieci i młodzieży. Organizujemy zajęcia edukacyjne, artystyczne (około 5500 godzin do tej pory), wycieczki - było ich już 35, realizujemy spektakle i występy. Chcemy uczynić ich życie łatwiejszym, w tej ekstremalnie trudnej sytuacji, w jakiej się znalazły, nie mając własnego domu.

Pandemia stała się dla nas nowym wyzwaniem. Po pierwszych chwilach załamania, ruszyliśmy do działań. Znaleźliśmy w pandemii nowe możliwości pracy związanej z edukacją dzieci uchodźczych, które daje nauka online. Nauczyciel czy wolontariusz mogą uczyć z każdego miejsca. Podstawą było i jest niestety nadal zapewnienie dzieciom dostępu do komputerów. Udaje nam się to, ale to proces, który trwa. Na razie mamy 30 komputerów, a to połowa potrzeb. Trzeba też je naprawiać, co generuje koszty. Ale to nic, w porównaniu do korzyści, które osiągamy poprzez zdalną naukę. Pojawiają się Sojusznicy, którzy wspierają nas ucząc np. angielskiego czy matematyki. No i współpracujemy z Uniwersytetem Pedagogicznym z Krakowa. W tej chwili praktyki odbywa u nas 58 studentek, ucząc online języka polskiego jako obcego.

Mamy nadzieje, że czas pandemii skończy się niedługo i dzieci wrócą do szkół. Ale nasza zdalna pomoc i współpraca z uczelniami i wolontariuszami będzie trwać. Komputery będą wykorzystywane przez dzieci z Ośrodka dla Cudzoziemców w Łukowie, także po powrocie do normalności. Tym razem chcemy kupić 10 sztuk komputerów stacjonarnych dla rodzin. Takich z dużymi ekranami, przed którymi będzie mogło usiąść kilkoro dzieci z jednej rodziny podczas webinaru, wirtualnego spaceru czy też koncertu online, a w których podczas indywidualnych lekcji będzie wszystko wyraźnie widać. Komputery w postaci samego ekranu, nie zajmujące wiele miejsca w niewielkich mieszkaniach rodzin uchodźczych.