Moje serce jest złamane. Straciłam dziś najważniejszą osobę w moim życiu – mojego ukochanego tatę. Był cudownym człowiekiem o ogromnym sercu, pełnym dobroci, wrażliwości i miłości do innych. Jego obecność była dla mnie oparciem, a teraz czuję, jakbym straciła połowę siebie. Przez ostatnie cztery lata, od kiedy zaczął chorować, opiekowałam się nim z całego serca. Zrezygnowałam z pracy, aby być przy nim i zapewnić mu wszystko, czego potrzebował. W styczniu przeszedł operację, która dała nam jeszcze jeden miesiąc wspólnego czasu. Niestety, teraz odszedł, a ja stoję przed ogromnym wyzwaniem – organizacją jego pogrzebu i dalszym życiem bez niego…

Jestem samotną mamą czterolatka. Od ponad roku sama zmagam się z chorobą, a mimo to podjęłam się opieki nad tatą, rezygnując z pracy. Mops niewiele pomagał, przez co często nie starczało na codzienne życie i podstawowe potrzeby. Najtrudniejsze było to, że w momencie, gdy tata najbardziej potrzebował wsparcia, opuściła go matka. Teraz, gdy go straciłam, czuję się jeszcze bardziej samotna. Za chwilę mogę stracić też miejsce do mieszkania – dom jest zadłużony komorniczo i zostanie wystawiony na licytację. 

Nie stać mnie na zorganizowanie pogrzebu i życie po nim.

To przytłacza mnie najbardziej. Tata zasługuje na godne pożegnanie, ale ja nie mam już sił ani środków, by to zapewnić. Zanim uda mi się stanąć na nogi, znaleźć pracę i uporać z długami, Wasza pomoc jest moją jedyną nadzieją.

Proszę, pomóżcie mi w tych trudnych chwilach.

Każda, nawet najmniejsza kwota, przybliża mnie do tego, by mój tata mógł odejść z godnością, a ja – bym mogła znaleźć w sobie siłę, by wrócić do życia, które teraz wydaje się tak puste bez niego. 

Każde dobre słowo, modlitwa czy gest są dla mnie ogromnym wsparciem. Jeśli jednak możecie wesprzeć finansowo, będzie to dla mnie nieoceniona pomoc.