Kochani Znajomi!

Przeczytajcie, proszę, bo choć może długie, to bardzo osobiste!

Nie była to łatwa decyzja, bo przecież chyba niemal każdy chciałby sobie radzić sam z własnymi problemami. Jednak wobec licznych zapytań ze strony brydżystów (choć nie tylko), jak można pomóc i zapłacić wpisowe do turnieju na rzecz Patryka, nie biorąc w nim udziału, zdecydowaliśmy o utworzeniu tej zrzutki. Zapewniamy, że zebrane w ten sposób środki w całości przeznaczone zostaną na leczenie i rehabilitację naszego 15-letniego już Syna. Turniej brydżowy "O Uśmiech Patryka" to jedyne cykliczne wydarzenie, które wspiera nas, rodziców, w walce z mukowiscydozą (tak nazywa się ta paskudna choroba). Jednocześnie to chyba ewenement w środowisku brydżowym w Polsce, bo nie znam równie dużych zawodów o charakterze charytatywnym. Dzięki Marcinowi Kuflowskiemu rokrocznie zawody na starcie gromadzą znakomitych zawodników, gotowych oddać nagrody finansowe na rzecz Patryka. To m.in. dzięki temu nasz turniej ma zupełnie inny, niezwykle przyjazny, klimat, a ramię w ramię do walki z arcymistrzami stają młodzi, nieopierzeni adepci brydża sportowego.

Zachęcamy do wsparcia tą drogą zarówno uczestników naszego Turnieju, ale też tych, którzy z różnych względów (odległość, termin, brak znajomości zasad brydża sportowego) nie mogą w nim uczestniczyć. Jednocześnie czujemy się w obowiązku przedstawić naszą aktualną sytuację. Patryk fizycznie radzi sobie świetnie z chorobą, jest wzorowym uczniem i przewodniczącym swojej klasy. Rozwija swoje pasje sportowe jako piłkarz Zaborzanki Zaborze i biegacz Zadyszki Oświęcim (na Was, kochani Biegacze, też liczymy!). Jednak choroba wymogła na nim zdecydowanie za wcześnie pewien rodzaj dorosłości. Trzy razy dziennie Patryk poddawany jest zabiegom inhalacyjnym, przyjmuje masę leków, enzymów i witamin. Codziennie ćwiczy (fizjoterapia oddechowa). Wśród swoich rówieśników nie odróżnia się niemal wcale, ale gwarantuję, że żaden 15-latek nie będzie pamiętał o regularnej dezynfekcji rąk przed jedzeniem czy nie odmówi kumplowi wypadu do McDonald's, bo akurat nie ma przy sobie enzymów trawiennych, które przed każdym posiłkiem musi zażyć. Może to błahe przykłady, ale takie właśnie pierwsze myśli plączą się po głowie.

Patryk jako nastolatek, który dojrzewa i jest w okresie buntu. Możecie sobie wyobrazić czym może być w tym czasie walka o akceptację choroby. To naprawdę piekielnie trudne i cholernie bolesne, godzić się z nieuleczalnością i śmiertelnością mukowiscydozy. To już nie jest ten mały chłopiec, który w pierwszych edycjach Turnieju biegał między stolikami. Wie, że w Polsce ludzie z Jego schorzeniem żyją około 30 lat. To Jego ulubiony "atut", gdy ma gorsze chwile. "Po co mam się uczyć, Tato? Dajcie mi już spokój z tymi inhalacjami, wyparzaniem nebulizatora i lekarstwami. Nie potrzebuję! Nie chcę ich!".