Na zdjęciu z lewej strony jest Grześ w wieku 15 lat. Piętnastoletni Grześ nieźle się uczy, ale głównie lata po boisku z piłką, a pokój ma obwieszony plakatami piłkarzy.

Na zdjęciu z prawej strony też jest Grześ. Teraz. Grześ ma 20 lat i już nie gra w piłkę, ale w pokoju ma dalej pełno plakatów piłkarzy.

Grześ już nie gra, bo z powodu guza mózgu porusza tylko oczami i jedną ręką. Grześ ma w pokoju plakaty z piłkarzami, bo przez 5 lat nie mógł powiedzieć, że już ich nie chce. Bo nie mówi. I nikt go nie zapytał. A nie chce ich, bo mu smutno.

Po chorobie lekarze uznali Grzesia za roślinkę. Mama Grzesia ledwo wiąże koniec z końcem. Dopiero niedawno dowiedziała się, że są sposoby, żeby oddać Grzesiowi głos. Wszystkie te sposoby są poza jej zasięgiem finansowym.

Ale nie są poza naszym zasięgiem. Możemy sprawić, że Grześ będzie mógł powiedzieć, że coś go boli. Albo że obejrzałby film. Albo w ogóle cokolwiek.

Potrzebny jest do tego komputer albo tablet, program "Mówik" i sprzęt do obsługi komputera dla osób niepełnosprawnych. Cena najtańszego zestawu to 3 200zł.

Kupimy mu to?