Shakila jest żoną mojego przyjaciela, ewakuowanego dwa lata temu do Polski. Był tłumaczem. Został ranny. Skończył kurs -polskiego, już dość dobrze mówi po polsku. Pracuje sześć dni w tygodniu, a większość wypłaty wysyła na utrzymanie swojej żonie, młodszej siostrze z córeczką i babci, która razem z dziadkiem zastępowała rodziców jemu i młodszemu rodzeństwu, kiedy własnych stracili w wybuchu bombowym. Byli wtedy małymi dziećmi.

Nisar i Shakila tęsknią za sobą bardzo. W ciągu tych dwóch lat widzieli się ze sobą krótko, kiedy pojechał do Iranu po dokumenty potrzebne do rozpoczęcia procedury łączenia rodzin. Teraz Shakila znów jest w Afganistanie pełna niepewności, czy kiedykolwiek w życiu się spotkają.

Zbieramy na wydatki związane z przyjazdem Shakili. Bilety, wizy i inne konieczne opłaty. Nisar nie ma już swoich oszczędności.

Dlaczego chcę im pomóc? Ponieważ znam go już półtora roku. To, co mnie w nim ujmuje to po prostu dobroć, łagodność, smutek i ogromna tęsknota za żoną, za bliskimi -których nigdy już może w życiu nie zobaczyć, a których musiał zostawić, by ocalić własne życie.

Czemu zdjęcie repezentujące zrzutkę to koń? Koń symbolizuje dla mnie wolność i piękno. Nisar kocha konie. To on wybrał to zdjęcie.

Czemu nie daję innych zdjęć? Ze względów bezpieczeństwa -to raz. Dwa- czy my musimy publicznie oglądać czyjeś cierpienie?

Każdy, kto chce pomóc, może poznać moich przyjaciół osobiście. Anna Fila, tel. 668 569 654

Moi przyjaciele pochodzą z Panjshiru - prowincji, która najdłużej broniła się przed talibami. Kiedy upadły inne prowincje-oni trwali otoczeni samotnie miesiącami. Panjshir to pragnienie wolności.

Proszę Was o pomoc, by moi przyjaciele mogli być razem. Wreszcie.