Dziś sobota 27 stycznia 2024... Dla mnie to zazwyczaj bardzo pracowity dzień, bo wraz z dziećmi pomagamy w schronisku dla bezdomnych zwierząt w Rudniku. Właśnie wróciliśmy. Byłby to piękny dzień, bo spełniło się moje marzenie i mój ukochany Bąbel pojechał do nowego domu w Szczecinie. Powinnam skakać ze szczęścia, a jest mi strasznie ciężko. Łzy same lecą z oczu. Dziś po raz pierwszy na własne oczy widziałam.... KOKO. To ostatnio odłowiona sunia. Obraz nędzy i rozpaczy. Na żywo zawsze jest inaczej niż na zdjęciach. Serce mi znów pękło. Koko jest skrajnie wychudzona, uszy ją bolą, czeka ją operacja, bo są aż zarośnięte i śmierdzące, a skóra swędzi i piecze. Patrzy w oczy i prosi o pomoc. Kasia i Artur oczywiście zabrali ją do lekarza, doraźnie dostała pomoc, ale chyba to nie wystarczy. Porozmawiałam z nimi i zgodzili się dla dobra Koko, żeby zobaczył ją lekarz specjalista dermatolog. Wiem, że jest taki lekarz w Warszawie... to niesamowita kobieta do której zwierzęta przyjeżdżają z całej Polski. Pani doktor Joanna Karaś - Tęcza. Ja muszę do niej zabrać KOKO.... Byłam już dwa razy u niej z trudnymi przypadkami i za każdym razem tym bezdomniakom ratowała życie. Wiem, że takie leczenie kosztuje. Sama utrzymuję dużo zwierząt i finansowo nie dam rady. W schronisku też się nie przelewa. Dziś zakładam drugą zrzutkę. Jeszcze nie uzbierałam z pierwszej na pralkę a już proszę o KOKO... ale jak nie poprosić???? Trudno patrzeć na nią... Ona już tyle wycierpiała. Chora, głodna, przeganiana z miejsca na miejsce starała się przeżyć. Tyle ludzi ja widziało, ale tylko przeganiali. Nawet nie chcę sobie wyobrażać co przeżyła w te największe mrozy. Jest dużo ludzi obojętnych, są i ci którzy krzywdzą, ale jest i dużo z czułym sercem dla zwierząt. Pomóżcie proszę. Wspólnie podarujmy jej życie. Kiedyś znajdziemy jej dom, ale żeby tak było musi być najpierw wyleczona. Ja ją będę wozić do Warszawy na własny koszt. Gdybyście pomogli w leczeniu... to będziecie jej aniołami. Ona tak miłosiernie patrzy i się do nas tuli... znalazła wreszcie ludzi, którzy jej nie zostawią i pomogą. To może być każdy z nas...wierzę, że damy radę.