Rafała poznałam w pracy to było 11 lat temu w 2009 roku. Pracowaliśmy razem przez 5 lat. Chyba od początku się polubiliśmy i mieliśmy fajny kontakt. Z nim rozmawiałam i żartowałam na "małej przerwie w pracy". Gdy zmieniłam pracę to z Rafałem jako jedynym miałam ciągle kontakt... Zwykły telefon, aby zapytać poprostu "co słychać...?", życzenia na święta czy jakaś pomoc w sprawach służbowych. Czasami chyba nie potrzeba ciągłych spotkać, wielkich słów by kogoś lubić, cenić i o kimś pamiętać...

Niestety dziś zostały mi już tylko wspomnienia.

Rafał w dniu 29 maja 2020 roku przyjechał rano do pracy, a po chwili odebrał sobie życie... Nikt się nie dowie co się wydarzyło... Dlaczego targnął się na swoje życie. Miał 40 lat, rodzinę, żonę, dzieci i pracę.

Zapamiętam Cię jako uśmiechniętego, fajnego faceta, mądrego i dobrego człowieka.

Zapamiętam Twój uśmiech i twarz.

Jako jeden z nielicznych mówiłeś do mnie "Katarzyna..." a ja do Ciebie zawsze "Cześć mój Kolego...". 

Żałuję, że nie mogłam Ci pomóc... 

Osierociłeś trójkę dzieci, Twoja najmłodsza córeczka skończyła teraz 4 latka i jest w wieku mojej córki...Na pewno nie chciałeś ich skrzywdzić, tylko życie i rzeczywistość okazały się dla Ciebie zbyt trudne.

Proszę więc wszystkich znajomych i nieznajomych o wpłaty dla Rafała...dla jego dzieci.

Tylko tyle już mogę uczynić dla Rafała.

Żegnaj Mój Kolego... Do zobaczenia.

Rodzinie przekazuje wyrazy współczucia i słowa otuchy z powodu śmierci męża, taty, syna, brata.