Cześć, tu Ania.

Piszę to z drżącym sercem. Uganda to mój drugi dom.To tutaj mieszkam od kilku lat.

Tutaj jest mój mąż, dzieci, nasza codzienność, nasza mała rodzina.

I tutaj też jest wszystko, co tworzymy z Fundacją Agandi – miejsce, które utworzyłam po to, by dzieci porzucone, zaniedbane, głodne miały szansę na prawdziwe dzieciństwo.

Prowadzę Dom dla Dzieci Agandi, Dom Mamy i Dziecka Agandi, pomagamy samotnym mamom, wspieramy dzieciaki w szkołach, naprawiamy dachy, kupujemy leki, szyjemy mundurki, jesteśmy tam, gdzie po prostu trzeba być.

Ale dziś nie proszę o pomoc dla nich.

Dziś po raz pierwszy jestem zmuszona prosić o pomoc dla siebie.

Moje pozwolenie na pobyt w Ugandzie właśnie wygasło.

Mimo że jestem żoną obywatela Ugandy, to nie daje mi automatycznego prawa do pobytu.

Dzięki małżeństwu mogę się ubiegać o resident permit na 5 lat, ale to wciąż bardzo kosztowny proces – pełen formalności, urzędów i wysokich opłat.

Całość – razem z pomocą prawnika, który musi przeprowadzić mnie przez procedury w Kampali – to około 3500 dolarów (ok. 14 000 zł).

I choć mam tu dom, męża, fundację, dzieci, podopiecznych, którzy mówią do mnie „ciociu” – bez tego dokumentu nie mogę legalnie tu przebywać ani działać.

Nie mogę koordynować pracy fundacji.

Nie mogę podpisywać dokumentów.

Nie mogę odwiedzać dzieci, spotykać się z urzędnikami, planować działań.

To tak, jakby nagle wszystko, co wspólnie przez lata zbudowaliśmy, stanęło pod znakiem zapytania.

Wiem, że wielu z Was mnie zna.

Wiecie, że nigdy nie proszę o coś, czego naprawdę nie potrzebuję. Że zawsze najpierw pytam: „co jeszcze mogę dać?”

Dziś pytam: „czy możesz pomóc mi zostać?”

Jeśli możesz – wpłać choćby symboliczną kwotę.

Jeśli nie możesz – udostępnij ten apel dalej.

Bardzo chcę tu zostać.

Dla dzieci. Dla ludzi.

Dla nas.

Dziękuję z całego serca,

Ania

📌 Jeśli wolisz przelać bezpośrednio:

💸 Przelew na telefon: 509 960 324

💸 Revolut: @anna9h0n