Kochani. Marzenie mam. Prosto z serca. Marzy mi się podróż na Bali. Dlaczego? Dlaczego nie? Tak czuję. I dziś dostałam wspaniałe zaproszenie, na tę Podróż Marzeń. No cóż. Kiedyś miałam Marzenie, chciałam zostać nauczycielką. Naprawdę. całe dzieciństwo bawiłam się w szkołę. Uwielbiałam to. Marzenia się spełniają. Trafiłam do szkoły. Mam wspaniałą pracę. Czuję swoją misję, powołanie, uwielbiam to. Pokolorowałam pracę nauczyciela teatrem. Prowadzę wspaniałe zespoły - Rękawiczkę, Małą Rękawiczkę, Teatr O!Mamy. To piękne. Uwielbiam to. Praca w szkole, 3 grupy teatralne. Pracuję od rana do nocy. Robimy cudowne rzeczy- powstają mądre i piękne spektakle, dzieciaki się spełniają, wyrażają, tworzą. Dorośli, seniorzy cudnie rozwijają swoje pasje. Wszystko pięknie. Daje mi to radość, spełnienie. Ale... no właśnie. Nie będę owijać w bawełnę. Pamiętacie Joannę Bozowską? Nie, no aż tak źle nie jest. nie umieram z głodu. Walczę z kredytem we frankach jak pewnie wiele z Was, wspieram moje największe Szczęścia, czyli moją ukochaną trójkę dzieci. Jestem cudotwórczynią. Naprawdę. Kto wie ile wynosi pensja nauczyciela? Nie napiszę, bo się wstydzę, nie za mnie, ale za tych co tak nisko nas cenią. Nie obetną mi skrzydeł, o nie :) . Nie chcę narzekać. Chcę wyjechać na Bali, jak bohaterka książki, filmu " Jedz, módl się i kochaj" . Takie mam Marzenie. Mam 50 lat, ocalałam :) Pełna marzeń, radości mimo wszystko, nadziei i wiary. Och.. Całe życie spełniałam czyjeś Marzenia. To cudowne. Ale dziś, teraz mam swoje Marzenie. Podróż na Bali. Poproszę, o wsparcie, o uśmiech. Taka tam nauczycielina z Marzeniem , a dlaczego nie?