Zapraszam wszystkich

do uczestnictwa w dziele dokończenia budowy Kościoła, nie tylko tego materialnego ale i duchowego.

Ofiara o cud moralny – miłość i jedność: miłość do drugiego, gdzie drugim jest Chrystus i jedność, która objawia się w Kościele, czyli czegoś co nie skończy się nawet z końcem świata.

Wykorzystajmy do tego przedmiot naszego codziennego zabiegania – pieniądze -, które mogą przynieść wiele złego, ale też służyć do rzeczy szlachetnych

W życiu jest wiele potrzeb i osób, które pragną czynić dobro, mieć udział w budowie lepszego świata, gdzie dobro zwycięża zło, miłość przeważa nad nienawiścią, a świat nadziei przezwycięża gorycz rozpaczy. Czy możemy sami stworzyć sobie taki świat ? Czy potrafimy kochać bezinteresownie ? Czy potrafimy z własnej woli służyć innym bez przymusu ? Może się tak zdarzyć, ale bez Św. Bożej Opatrzności ten trud zmagania często jest ograniczony, nie daje spełnienia, budzi obawy, a na końcu możemy poczuć się wykorzystani i przegrani. Dlatego budowa Kościoła to coś wyjątkowego, jedynego dla wielu ludzi, to miejsce gdzie uczymy się inaczej żyć, przebaczać, zauważać innych, czasami nawet im służyć.

Parafia w trakcie budowy ma wiele problemów, księża aby kontynuować dzieło wypraszają jałmużnę na różne sposoby. Oddają swój czas, umiejętności i zmaganie na budowanie czegoś, co przecież nie jest ich własnością, tworzą dom służący całej społeczności, a jakże często muszą mierzyć się i zmagać z przeciwnościami, a i tak my chętniej dostrzegamy ich błędy niż zalety.

W tym szczególnym okresie naszych dziejów, kiedy oprócz własnych słabości musimy zmagać się z niewidzialnym wrogiem, życie wymaga by opowiedzieć się po jakiej stronie: jedna to strach i niepokój, albo dostrzeganie w tym jakiegoś sensu i szukanie odpowiedzi. Może teraz jest ten moment, kiedy należy zdecydować, póki jeszcze mogę, na czym mi najbardziej zależy. Możemy budować własne domy, kupować kolejne samochody, stawiać wyższe ogrodzenia (z groźnym psem za płotem), ale nie zmieni to serca mojego sąsiada, nie zmieni w radość cierpiących w hospicjum, nie zabierze raka dzieciom, ani nie przywróci wzroku niewidomym. Zbudujmy więc wspólny dom, którego głową jest Chrystus, a ten dom ziemski Jego Świątynią. Po co ? - bo to wszystko zmienia. Kiedy mieszkasz sam, inni troszczą się o ciebie, kiedy czekasz na przejście do innego świata, ktoś wstaje w nocy i modli się, aby twoja droga prowadziła do wiecznej radości, gdy nie rozpoznajesz ziemskich kształtów, ktoś daje ci nadzieję, że to tylko chwilowe, uczy cierpliwości.

To wszystko realizuje się w Kościele, którego głową jest Chrystus. Miejscem spotkania dla pogan po Zmartwychwstaniu była Galilea, dla nas Świątynia, gdzie możemy uczestniczyć we wspólnocie, w zgromadzeniu, w Eucharystii.

„Niespokojne jest serce nasze, dopóki nie spocznie w Bogu” – św. Augustyn

Dlaczego ta świątynia na Karolówce w Zamościu jest różna od innych, wyjątkowa, szczególna ?

Ponieważ parafia:

1.Przyjęła wspólnoty neokatechumenalne z całego miasta, ludzi z różnymi doświadczeniami i poranieniami służąc im jak najlepiej potrafi. Mogą tam doświadczać miłości Boga:

- cóż bowiem lepszego dla człowieka cierpiącego niż świadomość, że ktoś go kocha takim jakim jest.

2. Wprowadziła comiesięczną skrutację Pisma Świętego dla młodych z całego Miasta, którą prowadziła z udziałem i pomocą wspólnot. To czas, w którym osoby wchodzące w dorosłość odkrywają swoje powołanie. Uczą się obcować z Pismem Świętym, poznawać interpretację Kościoła i przesłanie dla własnego życia. Na koniec, każdy skrutujący zapraszany jest na wystawną Agapę (kolację, na której traktowany jest z honorami) przy wspólnym stole, przygotowaną przez wspólnoty neokatechumenalne:

- dla wszystkich, zwłaszcza dorastających dzieci daje możliwość wyboru: poznawanie życia z biblii albo pubów.

3.Jako pierwsza w Zamościu wprowadziła czytanie całego Pisma Świętego - w Parafii - przez wiernych:

- by tam ludzie szukali odpowiedzi na problemy swojego życia.

4. Utworzyła grupę teatralną, biorącą corocznie udział w przedstawianiu Misterium Męki Pańskiej, która z czasem urosła od rzeczywistości parafialnej do Święta całego Miasta:

- ukazując w tym sens krzyża i jego zbawcze owoce.

5. Corocznie w dniu swojego święta (odpust) organizuje festyn, gdzie każdy: młodzi i starsi parafianie, a nawet goście z innych parafii mogą wspólnie uczestniczyć w grach i zabawach na świeżym powietrzu:

- dla budowania wspólnoty i jedności wiernych.

5.W czasie pandemii, kiedy wprowadzono ograniczenia w ilości wiernych w Kościele zwiększyła ilość Mszy Św., by każdy kto tego pragnie nie odszedł zawiedziony:

- bo zdrowie duszy jest nie mniej ważne od zdrowego ciała.

6. Prowadziła logistykę i dystrybucję maseczek ochronnych po okolicznych szpitalach, które szyły parafianki:

- gdy ktoś potrzebuje pomocy, czy można być obojętnym

7.Jest bardzo zaangażowana w budowę Kościoła, jednak ze względu na niewielką liczbę mieszkańców (ok. 3 tys.) boryka się z problemami finansowymi, zwłaszcza teraz w bardzo trudnym czasie, a jej gospodarz zamieszkał ,,, na strychu, w prowizorycznej kaplicy.

8. Innych zadań już nie wspomnę … .

Dlatego zwracam się do każdego z Was, pomóżmy dokończyć budowę tego Kościoła, niech każdy ofiaruje swoją cegiełkę:

- do tych co nienawidzą i doświadczyli nienawiści – zło dobrem zwyciężaj,

- do tych co los hojnie obdarował – jałmużna zakrywa wiele grzechów,

- do tych co niewiele mają – większa radość z dawania niż brania,

- do tych co kochają – ze szczęścia,

- do tych ci cierpią - z nadziei,

- do tych co mają – bo chcą,

- do tych co jeszcze się nie odnaleźli – bo proszą ich ci, którzy tutaj doświadczyli miłości i tak pragną się odwdzięczyć, a sami niewiele mają.

Kwota, którą potrzebujemy zebrać: 880 000 zł – osiemset osiemdziesiąt tysięcy zł.

Czego brakuje ? - ołtarza głównego, wyposażenia kościoła, dobrego nagłośnienia, organów, podłóg, ławek, wykończenia pomieszczeń zaplecza, budynków mieszkalno-administracyjnych, zagospodarowania otoczenia i wiele innych, a także wykończonych miejsc na spotkania z młodzieżą, bo w nich Kościół i Św. Jan Paweł II, którego obraliśmy za patrona naszej zrzutki, upatrywali przyszłość Kościoła, a wielcy rodacy przyszłość ojczyzny.

Za wszystkich ofiarodawców każdego miesiąca będzie odprawiana Msza Święta;

„...aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna” - J 15,11

.

Zrzutkę zaczynamy w 100 rocznicę urodzin św. Jana Pawła II tj. 18 maja 2020 r. przyjmując go jako patrona akcji, a kończymy 8 grudnia 2021 r. w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.