Romka poznałam w Ukrainie. W szegińskim Centrum Pomocy Humanitarnej, w którym dyżurują również nasi Patrolowcy. Młody chłopak, który sprawia wrażenie człowieka, który nie potrzebuje snu, w pięć minut potrafi załatwić setkę spraw, pomaga dodatkowo w tłumaczeniach, a rano budzi wszystkich zapachem kawy.

W ostatnich tygodniach do Centrum Pomocy Humanitarnej w Szegini zjechali wolontariusze z całego świata, którzy niosą tam wsparcie wszystkim, których naloty i bomby wygoniły z domów. Romek jest z nami cały czas na miejscu, działa z ramienia ukraińskiej organizacji i od rana do nocy biega, załatwia i pomaga każdemu, kto pomocy potrzebuje. Koordynuje grupę ukraińskich wolontariuszy, zajmuje się transportem żywności i leków na tereny objęte działaniami wojennymi oraz ewakuacją ludzi z miejsc, które z dnia na dzień robią się coraz bardziej niebezpieczne. 

A w międzyczasie robi naprawdę świetną kawę! I uwierzcie mi, wkłada w nią całe serce.

Jeszcze kilka tygodni temu Romek prowadził własną kawiarnię, którą został zmuszony porzucić z początkiem wojny. Opuszczając swoje rodzinne miasto, zdążył zabrać ekspres, dzięki czemu w wolnych chwilach parzy, miesza, i przyrządza pyszną kawę, prowadząc prowizoryczną, mobilną, ale super profesjonalną kawiarnię. Zobaczcie, jak ona wygląda! :) Podczas jednego z dyżurów w Centrum opowiedział mi, że marzy mu się profesjonalny kurs baristyczny, aby po wojnie mógł się szkolić kolejnych baristów i otwarcie kawiarni w Krakowie.

Wierzę w to, że jeśli ktoś tak dużo daje od siebie innym, to to musi do niego wrócić. Czasem najpierw okrąży świat, nabierze mocy i chwilę poczekamy, zanim uderzy z pełnym impetem, ale bardzo bym chciała, aby trochę tego dobra, które Romek wysyła w świat, do niego wróciło. Romek nie wie o tej zbiórce, zbiera tipy na miejscu, ale może przyspieszymy to nieco?

To taki gość, który nie usiedzi w miejscu, ciągle gdzieś biega i ciągle chce komuś pomóc. Znamy takich prawda? ;)