Rodzice mojego męża pochodzą z Kijowa. W ostatnich dniach dołożyliśmy wszelkich starań, żeby ich ściągnąć do Polski. Podróż pociągiem z Kijowa do Lwowa zajęła im 12 godzin. Zanim dostali się na granicę w Krościenku, kolejne kilkanaście godzin koczowali na lwowskim dworcu. Udało się. Od kilku dni są z nami. Svietlana ma 82 lata, Alexander 87. Dla nas to po prostu babcia Svieta i dziadek Sasza.

Mama całe życie pracowała jako manager wielkich restauracji lotniskowych. Tato jest zawodowym trenerem boksu, odznaczonym przez prezydenta Zeleńskiego za zasługi dla sportu ukraińskiego. Do niedawna aktywny zawodowo. Trenował wiele mistrzów świata juniorów oraz mistrzów olimpijskich. Teraz jego uczniowie bronią wolności swojej ojczyzny. Tato zmaga się z rakiem prostaty.

Nie posiadamy wielkich funduszy. Zsumowane emerytury ukraińskie rodziców przed wojną dawały przychód na poziomie 1000 zł w przeliczeniu na złotówki. Teraz emerytury nie posiadają praktycznie żadnej wartości. Nie wiemy jak rozwinie się sytuacja w Ukrainie, ale nie chcemy bezczynnie czekać.

Sami posiadamy niewielkie mieszkanie i ledwo mieścimy się w nim jako rodzina 2+2. Dlatego postanowiliśmy poprosić o pomoc. Chcemy na jakiś czas wynająć rodzicom małe, niskobudżetowe mieszkanie. Najlepiej w pobliżu naszego miejsca zamieszkania, ponieważ nie są w stanie funkcjonować w pełni samodzielnie i potrzebują naszego wsparcia na co dzień. Jest ciężko. Rodzice tęsknią za Kijowem. Mamy nadzieję, że piekło wojny wkrótce minie, a oni będą mogli szybko wrócić do ojczyzny. Będziemy wdzięczni za każdą wpłatę.