Po wygranej walce z ostrym stanem zapalnym trzustki, który miesiąc temu prawie wysłał ją na drugą stronę tęczowego mostu, Zora obecnie zmaga się z ciężką niewydolnością wątroby - konsekwencją przebytej choroby, intensywnego leczenia lub choroby Wilsona. Wątpliwości rozwiać może biopsja. Czy się wybroni? Rokowania są ostrożne, ale póki jest nadzieja na powrót do zdrowia, nie poddajemy się.

Tym z Was, którzy nas znają, Zora kojarzy się prawdopodobnie jako najbardziej szczekliwy i najwolniejszy mix charta. Jest niespełna 4letnim adopciakiem, kulką oraz mieszanką greyhounda z polakiem. Pochodzi spod Radomia, kocha łąki, lasy, piasek i spacerowych kumpli.

Jak na geny przystało,  jest księżniczką, ale i fighterką. Obecnie walczy o zdrowie prawdopodobnie ze względu na zatrucie. Tajemnicą pozostaje czy jej stan wywołało zjedzenie trawy opryskanej pestycydami, czy zjedzenie trutki np. na szczury w jakimś smakowitym, znalezionym kąsku.

Zaczęło się niespodziewanie.

23/06/2023 - po rutynowym pobraniu krwi przed planowanym zabiegiem skórnym, wyniki wykazały lipemię, w związku z brakiem niepokojących objawów czy przesłanek zlecono powtórne badanie po tygodniu.

24/06/2023 - dzień później natomiast stan był już krytyczny: nie jadła, zwracała każdą kroplę wypitej wody, miała nabrzmiałe podbrzusze, wokalizowała sygnalizując ból, dyszała, nie mogła znaleźć sobie miejsca do odpoczynku. Zdiagnozowano prawdopodobieństwo utkwienia kości w przewodzie pokarmowym. Dostała leki przeciwbólowe, przeciwwymiotne i rozkurczowe. Nie pomogły. Objawy nie ustępowały.

Druga tego dnia wizyta w klinice, po badaniach obrazowych RTG, USG i wywiadach weterynaryjnych, wykazała ostry stan zapalny trzustki, powiększoną śledzionę i płyn w otrzewnej (brak utkwionej kości). Konieczna była hospitalizacja - pacjent z zagrożeniem życia. Miejsce dla psa tych rozmiarów było trudne do znalezienia, ale udało się.

24/06/2023 o 23:30 przyjęto ją do całodobowego szpitala - cudowne miejsce, niesamowici, oddani i zaangażowani specjaliści z sercem do zwierzaków i ich opiekunów.

Rokowania były ostrożne, miała 20% szans na przeżycie ponieważ nie znaliśmy ani stadium zaawansowania choroby, ani przyczyny. Stabilizowano ją 48h.

26/06/2023 - w poniedziałkowy wieczór wróciła do domu, bo źle znosiła rozłąkę i pobyt poza domem, co nie sprzyjało leczeniu.

Przez tydzień, codziennie (co 12h) rano i wieczorem jeździłyśmy na wizyty kontrolne i podania leków dożylnych, domięśniowych oraz podskórnych. Kroplówki rozpisane na 15h dziennie podawałam jej sama, wraz z dawkowaniem całej garści tabletek.

Dostawała antybiotyki, by uśmierzyć ból – opioidy oraz leki wyciszające - niezbędne również do unieruchomienia jej na długą część dnia potrzebną do aplikacji kroplówek.

Łatwo nie było - nie funkcjonuje opiekuńcze wolne od pracy na psa - wzięłam urlop.

Obserwowałam suczkę, relacjonując medykom wszystkie jej reakcje na dawkowane leki.

Po tygodniu miała już dość iglieł i pigułek. Ponowiliśmy badania krwi. Wybroniła się.

Zredukowano jej dawki leków przeciwbólowych - ze względu na zagrożenie wątroby,

zrezygnowano z opioidów - żeby się nie uzależniła,

po 10 dniach zaryzykowaliśmy z zakończeniem kroplówek - zaczęła samodzielnie jeść i się nawadniać.

Leki osłonowe i na wsparcie trzuski oraz wątroby w postaci pigułek przyjmuje nieprzerwanie, codziennie. Wyniki trzustkowe się poprawiają, wyniki wątrobowe pogarszają z każdym tygodniem przeprowadzanych badań krwi.

Jest po RTG i 3krotnych badaniach USG. Na ten moment (30/07/2023) od kilku dni ponownie na kroplówkach i lekach dożylnych.

Szansą na precyzyjną diagnozę jest biopsja wątroby – wykonywana laparoskopowo w znieczuleniu wziewnym – czekamy na termin i dobranie leków celowanych.

Za Zorką już 2/3 pokonanej drogi do pełni zdrowia, przed nią ostatnia prosta przy pozytywnych prognozach ze strony weterynarzy. Jej wyniszczony niezwykle intensywnym leczeniem organizm wciąż potrzebuje wsparcia w regeneracji. Jest bardzo dzielna i jednocześnie ciągle bardzo osłabiona. Wiadra wlanych w nią kroplówek, całe reklamówki tabletek, wcierane w dziąsła opioidy nie pozostały bez wpływu na wątrobę, która poniosła największą ofiarę w tej walce o życie.

Koszt miesięcznego ratowania Zory przekroczył już 10 tysięcy złotych, przed nami jeszcze pewnie drugie tyle. Specjalne karmy weterynaryjne, częste badania i wizyty w lecznicach, zaordynowane lekarstwa, preparaty, fizjoterapia, laser – jako nieizwazyjny dla organów wewnętrznych sposób na rozluźnienie i redukcję bólu. Kto zmagał się kiedykolwiek z chorobą zwierzęcia, ten doskonale rozumie rozmiar wydatków, szczególnie przy braku psiego NFZ.

Na dziś jesteśmy mocno zapożyczone wśród rodziny i przyjaciół, a w perspektywie kolejne wydatki. Dlatego z Zorą zwracamy się do Was z prośbą o pomoc i wsparcie, aby móc kontynuować i z sukcesem zakończyć tę walkę.

Celem tej zbiórki jest również apel:

uważajcie na to, co zjadają Wasze psiaki w trakcie spacerów - jeśli są namiętnymi podjadaczami – kagańcujcie.