Kochani,

nie jestem osobą, której łatwo przychodzi proszenie o pomoc, ale ból, z którym się zmagam na co dzień spowodował totalną bezradność i bezsilność w szukaniu pomocy. W swoim życiu przeszłam wiele skomplikowanych operacji, natomiast ta przeprowadzona rok temu w szpitalu publicznym, w którym była najkrótsza kolejka, doprowadziła mnie na skraj wyczerpania psychicznego oraz finansowego. Po miesiącu od przeprowadzonej operacji trafiłam w śpiączce na oddział intensywnej terapii, a następnie byłam kilkukrotnie leczona na oddziale neurologii, w wyniku uszkodzenia dwóch nerwów podczas podawania znieczulenia w kręgosłup przez stażystę wraz z anestezjologiem. Po upływie roku znalazłam się w sytuacji zagrożenia amputacji kończyny dolnej na skutek oderwania się endoprotezy od miednicy oraz sepsy wywołanej zarażeniem bakterią szpitalną rodzaju złośliwego gronkowca. W styczniu zaciągnęłam kredyt w celu przeprowadzenia ponownej operacji wszczepienia nowej endoprotezy biodra w szpitalu prywatnym, gdyż z uwagi na mój stan, wyłącznie ta placówka podjęła się operacji. Obecnie potrzebuję operacji endoprotezy kolana, bez której nie mogę poruszać się bez kul i silnych środków przeciwbólowych. Jedyną placówką jaka wyraziła zgodę na przeprowadzenie takiej operacji jest ponownie prywatna kliniki w Komorowicach, jednakże koszt operacji, jak i codzienne koszty leczenia przewyższają moje zdolności finansowe.

Marzę, aby móc ponownie zacząć normalnie chodzić i cieszyć się spacerami z kochanym wnukiem, ponieważ niedawno zostałam babcią. Ból jaki odczuwam na co dzień odbiera mi możliwość pełnego cieszenia się tym cudem.