Kiedy Bóg jest z Tobą, nic nie może stanąć na Twojej drodze. Moja historia obejmuje niewiarygodny cud. Jestem miłym i delikatnym psem ulicznym rasy Husky, który nie toleruje wysokich temperatur. Zazwyczaj żyję w zimnym klimacie, wśród śniegu, ale wyrządzono mi krzywdę i przeniesiono mnie w miejsce, gdzie trudno mi żyć z powodu upałów. Nazywa się to Maroko. Próbuję odzyskać życie, które straciłam. Niektórzy mówią, że mój pierwotny właściciel trafił do więzienia, a ja się zgubiłam. Inni twierdzą, że mój właściciel wyemigrował, a jego matka zamiast mnie przyjąć, wyrzuciła mnie na ulicę i pustkowie, nie troszcząc się o moje życie.Moja historia pozostaje tajemnicza. Nikt nie zna jej prawdy do dziś. Ważne jest, że pewnego dnia brytyjska kobieta, Anne Heslop, zobaczyła mnie i porozmawiała o mnie z Zahirą. Moja sierść zaczęła wypadać, miałam chorobę skóry – byłam bardzo chora i nie mogłam się poruszać. Wspólnie poszły, aby mi podać lekarstwo, ale nie mogły mnie znaleźć. Zmieniłam miejsce, bo dzieci mnie dręczyły i często się bałam. Zahira szukała mnie nieprzerwanie, aż pewnego dnia mnie znalazła.Nakarmiła mnie (kurczakiem!) i podała lekarstwo, którego potrzebowałam. Była też dobra Marokanka, która dostarczała mi jedzenie i dbała o mój stan, bo spałam na ulicy, narażona na niebezpieczeństwo, bez dachu, który by mnie chronił przed palącym słońcem.W tym czasie byłam na skraju śmierci.Co pogarszało mój ból, to fakt, że ludzie nie zostawiali mnie w spokoju. Mimo mojego stanu, zostałam brutalnie zaatakowana przez głupiego człowieka, co spowodowało u mnie obrażenia i ranę, która tylko dodała bólu i łez do mojego cierpienia. Z jednej strony była życzliwość, ale upał mnie zabijał. Z drugiej strony, byli ludzie okrutni, a ja byłam tak nieszczęśliwa i samotna, że poddałam się śmierci. Nie mogłam dłużej znieść niesprawiedliwości, jaką mi wyrządzono, ale w ciemności mojego życia pojawiła się nadzieja.Zahira, która mnie odwiedzała, okazywała mi czułość i miłość, kontynuowała wizyty i karmienie mnie. Biedna, pragnęła mnie zabrać do domu, ale nie miała dla mnie miejsca – miała inne psy do ratowania i było to bardzo trudne w tamtym czasie. Tak czy inaczej, sytuacja pozostawała bez zmian przez pewien czas.Zostałam potrącona przez samochód, co prawie zakończyło moją smutną historię, ale los chciał, żeby pomoc przyszła. Ileż razy w nieszczęściu kryje się błogosławieństwo? Jestem samicą, i gdy natura zawołała, przeniosłam się w inne miejsce, aby znaleźć partnera. Tam mój stan się pogorszył. Pogoda była gorąca – lato było surowe, a upał narastał. Jestem psem śnieżnym i powinnam żyć w zimnym klimacie. Zaczęłam mocno krwawić z nosa, co zwróciło uwagę przechodniów, a na szczęście wśród nich znalazł się ktoś, kto znał moją przyjaciółkę Zahirę, i skontaktował się z nią.Ona i brytyjska pani Anne szybko do mnie przyszły, a także przyszła Marokanka. Zabrali mnie do miejsca, gdzie zazwyczaj przebywałam. Mój stan nie zapowiadał się dobrze, więc musiałam przenocować w pokoju i poczekać na weterynarza, który miał przyjść następnego dnia. W międzyczasie dali mi lekarstwo, aby zatrzymać krwawienie, i miły koc do spania. To było zabawne, bo nie chciałam iść, nie mogłam chodzić, ale znalazłam się w wózku, z Zahirą trzymającą mnie, by zapewnić mi bezpieczeństwo. Nie przejmowała się, że moja krew plamiła jej ubrania.Wiele osób się do nas uśmiechało, a ludzie, którzy mi pomagali, nie mogli przestać się śmiać. To mi się podobało, chociaż krwawienie i ból nadal trwały. Pokój był przytulny, poczułam się bezpieczna, więc trochę zjadłam, a wszyscy wydawali się szczęśliwi. Wzięłam więcej lekarstw i po krótkim czasie krwawienie ustało. Następnego dnia przybyło dwóch weterynarzy. Byli bardzo delikatni, sprawdzili wiele rzeczy o mnie i stwierdzili, że straciłam wzrok w jednym oku, ale drugie było w porządku.Teraz mieszkam w bezpiecznym pokoju z dziedzińcem wynajętym przez panią Anne, i mam imię – teraz nazywam się Fiona. Należę do pięknej rodziny Stowarzyszenia ERHAM, i jestem czysta, bo moja przyjaciółka Zahira zmyła brud z mojego ciała. Codziennie wychodzę z nią na ulicę – akceptuje mnie, słucham jej słów i jestem szczęśliwa w jej towarzystwie i mam nadzieję, że zostanę tu, aż ktoś z zagranicy zabierze mnie ze Stowarzyszenia ERHAM na lepsze życie poza Marokiem. Dziękuję wszystkim, którzy mi pomogli, dziękuję pani Anne za miłość, czas oraz pomoc finansową i moralną. Dziękuję Zahirze, która codziennie się mną opiekuje. Dziękuję Marokance, która troszczyła się o mój stan na ulicy.Jestem Husky, psem ulicznym, porzuconym i skrzywdzonym. Okoliczności chciały, żebym miała schronienie, które ochroni mnie przed okrucieństwem ulicy. Jestem Fiona i mówię to głośno, ale ileż psów Husky mojej rasy żyje w nędzy na ulicy. Proszę, miejcie dla nas litość, bo upał nam nie służy. Co, jeśli upał i okrucieństwo ulicy się połączą? To okropne, prawda?Zobacz codziennie życie i przygody naszych zwierząt, naszą walkę, sukcesy i te mniej piękne chwile - codzienne publikacje na Instagramie: https://www.instagram.com/f_centaurus/---------------------------------------Fundacja Centaurus działa w imieniu zwierząt od 2006 roku. Jest organizacją non profit. Centaurus to prawie 3000 ocalonych koni, w tym ponad 200 osiołków, parę tysięcy psów i kotów, liczne zwierzęta gospodarskie. One wszystkie żyją dzięki takim osobom jak Ty. Bez tego wsparcia, ratowanie nie byłoby możliwe.