Nazwałyśmy je Staś i Nel.. Jaka jest ich historia?

Urodziły w jednej z wsi pod Wrocławiem w stadzie kotów dokarmianych chlebem w zupie i wierzcie - one to jadły:( Jak wielki musi być głód, by koty jadły chleb:( Staś leżał w deszczu w trawie i nawet nie reagował, gdy go podnosiłam. Gdy już miałam go w rękach zobaczyłam, że jest jeszcze Nel.

12 Października zabrałyśmy je do gminnego weterynarza. Otrzymały pomoc. Oczko Stasia niestety nie było do uratowania i jest już po operacji usunięcia, dochodzi do siebie, Nel kończy kurację antybiotykiem na katar.

Miały swój czas w klinice, który jutro - 31.10.2023 się kończy. Mimo tak wielu ogłoszeń i poszukiwań domku dla nich, niestety nie znalazł się nikt, żadne dobre serduszko, które chciałoby odmienić ich los.

Gmina ma umowę ze schroniskiem 300 km stąd. Czy na taki los zasłużyły po wszystkim co przeszły? By jechać 300 km i skończyć za kratami w schronisku? Zegar tykał, trzeba było dziś podjąć decyzję...

Cóż same nie damy.... ale nie mamy sumienia ich zostawić na pastwę losu, więc pozostaje schować dumę w kieszeń i prosić o pomoc dla nich.

Co nas czeka?

• Powtórne odrobaczania
• Szczepienia
• Wykarmienie i suplementacja ( od startu były niedożywione i mają niedobory)
• Do tego jak woda będzie szedł żwirek

Staś - biało-bury kocurek - to mega miziak Uwielbia być głaskanym, noszonym na rękach, najchętniej spędzał by cały dzień na kolankach. Podczas miziania wygina śmiało ciało i głośno mruczy. Taki typowy koci facet z niego Staś stracił jedno oczko ale na drugie widzi wyśmienicie I w niczym nie jest gorszy od innych kocich dzieci

Nel - czarna koteczka - to opiekuńcza siostrzyczka, czuwa nad Stasiem, czule (i gruntownie ) go pielęgnuje i chroni - taka zastępcza mamusia Życie na dworze nauczyło Nelę, że nie każdy człowiek jest dobry - ale szybko się otwiera jak okazuje się jej dobro i po krótkiej chwili włącza mruczando na całego

Obowiązuje umowa adopcyjna

dom bezpieczny ( niewychodzący, osiatkowany)

kastracja, sterylizacja

Kontakt w sprawie adopcji 695 040 554