7 czerwca dowiedzieliśmy się, że nasz 5-letni synek ma guza mózgu. Zostaliśmy przyjęci do Royal Manchester Children Hospital jest to szpital w Manchesterze i 10 czerwca Filip przeszedł pierwszą operację usunięcia tego guza, i wtedy poinformowano nas, że jest to rak zwany rdzeniakiem zarodkowym. Staraliśmy się być odważni i dzielni , byliśmy przygotowani na leczenie które nas bedzie czekać i wiedzieliśmy, że to nie będzie łatwe... Niestety to nie wszystko, bo już następnego dnia po zabiegu nasz syn zaczął mieć problemy z oddychaniem i jego parametry życiowe uległy pogorszeniu i nie był on w stanie utrzymywać ich na dobrym poziomie i nagle zostaliśmy przeniesieni na oddział intensywnej opieki pediatrycznej OIOM, gdzie nasz syn został zaintubowany, a następnie wysłany do pilnej operacji z powodu obrzęku mózgu i zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego . W ciągu kilku dni spełnił się nasz największy koszmar. Nasz synek doznał udaru mózgu. Otrzymaliśmy informację od lekarzy, że nasz syn nigdy sam nie będzie oddychl, że nigdy nie weźmie wdechu bez pomocy maszyny, i że naszego synka już nie ma. Wiele razy mówiono nam, że musimy podjąć decyzję, czy chcemy utrzymać go przy życiu, czy nie. Wiedzieliśmy, że nie możemy się poddać. Po pewnym czasie nasz syn zaczął robić postępy wbrew temu, co powiedzieli nam lekarze. Teraz już po 2 miesiącach jesteśmy pewni, że nasz syn nadal tam jest i słyszy i widzi nas, jest z nami uśmiecha się, otwiera oczy, mruga i puszcza oczka gdy go o to prosimy, jest w stanie ruszać glowa i kiwać czasami w odpowiedzi na tak i nie , porusza rękami i nogami i z każdym dniem staje się coraz silniejszy, mimo że jego rehabilitacja jest ograniczona do minimum, bo tak traktują pacjentów na OIOM-ie. Dopóki będzie pod systemem podtrzymywania życia, nie zapewnią mu lepszej rehabilitacji. Do tej pory ja i mój mąż robiliśmy to sami, i zasięgaliśmy porady prywatnie u neurorehabilitanta i potem ćwiczyliśmy z synem. Od tego czasu nasz synek radzi sobie lepiej i co najważniejsze potrafi samodzielnie oddychać!!!!!



Respiratory mają różne tryby i programy, a nasz syn jest obecnie na jednym z programów, w którym wykonuje 95% swoich oddechów, a maszyna jest tylko jako rezerwa. Jest na dobrej drodze, która miejmy nadzieję, że już niedługo doprowadzi do tego że nie będzie musiał korzystac z aparatu podtrzymującego życie, ale żeby to zrobić, potrzebuje odpowiedniej rehabilitacji i dlatego potrzebujemy pomocy. Proszę, każda mała pomoc będzie dla nas oznaczać bardzo dużo. To przybliży naszego małego chłopca do regeneracji i powrotu do zdrowia bo musi być tutaj dla swojej młodszej siostry Victorii, która ma 14 miesięcy, i także tęskni za swoim starszym bratem, który zawsze się nią opiekował i nam pomagał. Nasz syn walczy i pokazuje lekarzom, że się mylili, bo nigdy się nie podda tylko teraz trzeba mu pomóc.



Proszę, pomóżcie nam pomóc jemu.