Kochani;

Od chwili wyzwolenia się od przemocy i mojego powrotu do miejsca zwanego domem, do Zosi i psów, kiedy wreszcie stałyśmy się bezpieczne minęło już sporo czasu. W tym okresie najważniejsza dla mnie była intensywna praca z moim terapeutą, który krok po kroku wyprowadzał mnie ze szpon poprzemocowej traumy. Powoli, powolutku powracam na właściwe tory. Moje spojrzenie na siebie samą zmienia się z każdym dniem. W mojej głowie dzieją się cuda, a ja uczę się myśleć inaczej, inaczej traktować siebie. Uczę się mocy sprawczości, decydowania o sobie, moim życiu. Nie jest łatwo wyjść z tego, co było. To żmudny i długi proces. Bardzo trudny dla mnie.

Moja córeczka również cierpi na silną traumę po toksycznej relacji ze swoim ojcem. Uczęszcza na psychoterapię, uczy się życia w domu bez przemocy.

Ciągle boi się, że on zabierze Jej ukochane psy.

Ukończyłam kurs dogoterapii, zaczęłam prowadzić zajęcia w placówkach z dziećmi. Jeszcze wiele przede mną ale cieszę się, że zarabiam jakiekolwiek pieniądze. Nasze potrzeby w obecnej sytuacji wciąż drastycznie przerastają moje możliwości zarobkowe. Bardzo mocno ogranicza nas brak auta do transportu psów. Dzięki takiemu pojazdowi, mogłabym wrócić do lasu z psami, organizować przejażdżki czy zajęcia dla dzieci z większą ilością psów. Znajomi znaleźli takiego busa dla nas, ale brakuje nam środków na jego odkupienie i remont.

Stoję na ten moment przed 7 sprawami sądowymi, a to pewnie nie koniec. Koszty adwokackie są ogromne, a niestety tylko w jednej sprawie mam adwokata z urzędu. Sama nie jestem w stanie przebrnąć przez te procedury sądowe, pisma, wnioski, paragrafy. Chcąc nie chcąc musiałam zdecydować się na znalezienie dobrego prawnika a ten kosztuje sporo.

Na koniec: pragnę podzielić się z Wami wspaniałą wiadomością: Prokurator po zakończeniu śledztwa skierował akt oskarżenia do Sądu. Pierwsza rozprawa karna odbędzie się już w sierpniu!

Bardzo Was proszę, jeśli sami nie możecie pomóc - udostępnijcie zbiórkę.

Dziękuję !!!