Witaj.

Ja już nie wiem co mam pisać, opadły mi ręce. Właściwie to opadły mi dosłownie, bo mam wielopoziomowo uszkodzony kręgosłup szyjny. Serce mi pęka, a właściwie pęka mi klatka piersiowa, bo mam wielopoziomowo uszkodzony kręgosłup piersiowy. No i nogi mi się uginają, a uginają się dosłownie, bo mam wielopoziomowo uszkodzony kregosłup lędźwiowy. Jestem już po operacji, która właściwie pozwoliła mi się cieszyć zmniejszeniem bólu przez około 6 miesięcy... i to by było na tyle. Jestem osobą niepełnosprawną (udokumentowane) bez prawa do renty (ZUS stwierdził, że brak mi miesiąca stażu w związku z tym mam zdychać bez ubezpieczenia i renty). Operacje, na które zbieram to stabilizacje i implanty w każdym odcinku, kwota nie jest pełna, bo pełnej nigdy nie byłabym w stanie zebrać.

Nie, nie jestem z kraju, który teraz jest na topie i właśnie dlatego jestem zwykłym bezwartościowym ściekiem dla służby zdrowia i urzędów, ale mimo wszystko chciałabym jeszcze żyć bez bólu, chciałabym móc podbiec do autobusu, zaopiekować się Mamą i pójść z psami na spacer na własnych nogach. Jestem zrezygnowana, pozbawiona nadziei. Ta zbiórka to właściwie ostatnie podrygi konającej ostrygi. Ubezpieczenie zdrowotne kończy mi się 13 października 2023, mogę zapomnieć o lekarstwach, bo bez refundacji mnie na nie zwyczajnie nie stać, a bez leków przeciwbólowych (opioidy) nie daję rady nawet myśleć. Szydełkowanie, z którego udaje mi się czasem wyciągnąć 100/200zł nie idzie mi tak jak powinno, ponieważ schorzenie odejmuje mi ręce. Nie użalam się nad sobą, niewiele już mnie dziwi, ale stoję już pod ścianą i zastanawiam się jaki będzie finał. Jeśli chcesz mnie wspomóc - dziękuję, ratujesz mi skórę. Jeśli nie chcesz - rozumiem.