Spójrzcie, jaki piękny dziś dzień. Promienie słońca padają mi na biurko, kiedy piszę do Was te słowa. Ciepłe powietrze wpada przez otwarte okno i zachęca do wyjścia na zewnątrz. Może wiosna przyszła już do nas na dobre? Byłoby cudownie. Ale ja jakoś nie potrafię być radosna. Nie umiem, kiedy wiem, że gdzieś daleko stąd, kilometry od nas, na północy Filipin pomocy potrzebuje Bobi. Czeka i cierpi. Nic więcej nie może zrobić.

Jego czas też kiedyś się skończy. Ale jeszcze nie teraz. Nie możemy na to pozwolić.

Znacie tę historię? Zawsze razem przez życie. Zawsze wtulone w siebie, zawsze obok, bo tak łatwiej przeżyć na tym świecie. Tak właśnie żył dotąd Bobi ze swoim rodzeństwem. Ale bezdomność i bezwzględność tego świata i ich nie ominęła. I do nich dotarła. Zostały psiaki same na ulicy, która nie miała dla nich litości. Wyrok śmierci zbliżał się nieubłaganie i nie był dla nich niespodzianką. Ale kiedy tylko dowiedzieliśmy się, że Bobi potrzebuje pomocy postanowiliśmy go wesprzeć. Z ogromnymi ranami skóry, bardzo złą kondycją organizmu, niedożywiony i odwodniony psiak dostał więc ostatnią szansę…

I jedyne co mu zostało to ten apel. Teraz ma swoje 5 minut. Dzisiaj może błagać Was o życie. Jesteście jego jedyną i ostatnią nadzieją. Nie opowiem Wam jego historii, nie napisze co go spotkało, bo zwyczajnie nie wiem. Ale nie dbam o to. Przecież to nie ma teraz żadnego znaczenia. Proszę Was tylko o jedno. Przesyłając Bobiemu choć odrobinę wsparcia, zapiszcie jego widok w pamięci. Zapewniam Was, poczujcie przyjemne ciepło na sercu kiedy później dowiecie się, że udało mu się pomóc. Bo dzięki Waszemu wsparciu ten psiak będzie mógł normalnie żyć. A późnięj szukać cudownego domu dla siebie i swojego rodzeństwa. Musicie tylko zdecydować, że chcecie go dziś wesprzeć. Że chcecie pomoc Bobiemu w rozpoczęciu nowego życia. Potrzeba środków na diagnostykę, leczenie i utrzymanie. Jesteście tu z nim? Prosimy w jego imieniu.