Szarlotka to kotka wyjątkowa. Jest szylkretką, ale charakter ma zupełnie jak ciepłe, rozpływające się w ustach ciasteczko.

Przyjechała do mnie jako kompletny dzikus, syczała wściekle kiedy ktoś się zbliżał.

Jednak kilka dni oglądania razem z nią filmów na podłodze w łazience i w końcu dała się przytulić. Od tej pory zmieniła miejscówkę - najlepiej jej się spało i rozrabiało z jej ludzkim rówieśnikiem.

Tuż po ich wspólnych pierwszych urodzinach Szarlotka przestała chcieć się bawić - częściej wolała odpoczywać, co jak na kociego dzieciaka jest nietypowe. Po kilku dniach zaczęła też z trudem oddychać.

Mimo, że było leniwe, słoneczne, sobotnie popołudnie spakowałam kociaka i popędziłam do lekarza.

Badania, rtg, usg - płyn w opłucnej. Sedacja, punkcja, odciągnięcie mnóstwa płynu. Skierowanie na dalsze badania. Mnóstwo telefonów, żeby załatwić jak najszybciej wizyty u najlepszych specjalistów.

Dalsze dni i dalsze badania niestety nie przynoszą nic dobrego - płyn w opłucnej nadal się zbiera, jedno płuco jest zapadnięte, serce ledwo ciągnie, wszystkie wewnętrzne węzły chłonne powiększone, nerki zmienione chorobowo. Rokowania są bardzo ostrożne, w sumie to złe. Zdaniem lekarza życie kota to kwestia kilku dni, maksymalnie tygodni.

Dostaję dwie możliwości - jest opcja leczenia, ale lek jest drogi i dostępny tylko za granicą, lub opieka paliatywna.

Nie jestem w stanie znieść myśli o rozstaniu. Ale też nie jestem w stanie udźwignąć finansowo sprowadzania leku.

Poddałam się, czekając ze strachem na dzień rozstania.

i tak czekałam, a ten najgorszy dzień nie nadchodził.

Szarlotka - w przeciwieństwie do mnie - się nie poddała.

Mimo fatalnych wyników - ona żyje, funkcjonuje, przytula się i mruczy, zagląda mi w oczy z czułością.

Miało być kilka dni, a właśnie minęły cztery miesiące ukradzionego wspólnego czasu.

Dziś jesteśmy po kolejnej punkcji. Przytulam to ufne kocie dziecko i nie potrafię jednak się pogodzić z jej odejściem.

Postanowiłam spróbować chociaż powalczyć, tak jak i ona walczy.

Sprowadzę dla niej leki, będę podawać, będę wspierać i trzymać za łapkę w każdym momencie. Niestety leczenie musi trwać minimum trzy miesiące, a koszt miesięcznej kuracji to kilka tysięcy (plus badania i wizyty kontrolne). Sama nie jestem w stanie tego sfinansować.

Pomóż mi proszę,

bo kto chciałby zostać bez Szarlotki na święta?