Są takie dni, kiedy serce pęka na milion kawałków.

Kiedy zobaczyłam Małgosię poczułam bezsilność i ogromny żal.
Żal do ludzi.
Żal do losu.

Ujrzałam sunię upodloną przez człowieka. 

Ofiarę ludzkiego okrucieństwa, które doprowadziło do tego, że Małgosia wzdryga się przy każdym dotyku, a mimo to - nadal na niego pozwala i lgnie do człowieka. 
Zobaczyłam psią seniorkę, która na nic dobrego już w życiu nie liczy. 

Sunię, która pogodziła się z tym, że tak będzie wyglądał jej koniec. 

Małgosia ma ok. 12 lat i przybyła do schroniska totalnie przemarznięta i bez sił. Nie chciała nawet jeść. 

Kiedy wzięłam ją na ręce, poczułam każdą kostkę, a to sprawiło, że nie potrafiłam powstrzymać łez. 

I zrobiłam coś, czego nie zrobiłam od dawna. 
Spojrzałam jej głęboko w oczy i obiecałam, że tu nie umrze. 
Obiecałam jej ciepły kąt i swoją miskę. I obiecałam człowieka, który ją pokocha. 

I wiecie co? 
Jesteśmy na dobrej drodze, żeby to osiągnąć. 

Małgosia przebywa obecnie w DT, gdzie próbuje dojść do siebie. Prognozy są ostrożne, zwłaszcza, że przyplątała się jeszcze infekcja, jednak ta dziewczyna ma charakter i nie podda się bez walki. 

Ostatnie wyniki krwi były dobre, wykazały jedynie lekką anemię. Jest skrajnie wygłodzona i ma małe guzki na listwie mlecznej. 
Dodatkowo, nie wiemy dlaczego nie staje na przedniej łapie, rtg nie wykazało niczego co mogłoby być przyczyną.

Wszystkim tym trzeba się zająć, jednak priorytetem jest zwiększenie masy ciała i wzmocnienie tego biednego ciałka. 

Jako, że obecnie Małgosia przebywa w DT, potrzebujemy pieniążków na diagnostykę i wizyty.
Wszystkie potwierdzenia będą tu oczywiście umieszczone. 

Mogę prosić o wsparcie? ❤️