Choroba nie pozwala mi pracować, jeść, pić, spać, godnie funkcjonować. Choroba odebrała mi rodzinę, pracę, chęć życia.

Z pląsawicą Huntingtona żyję już prawie 16 lat, trafnie zdiagnozowana zostałam dopiero pięć lat temu... "Najokrutniejsza choroba świata" odbiera kontrolę nad ciałem, pozostawiając przy tym zdrowy umysł, który cierpi...

W piorunującym tempie straciłam zdolność mówienia i przełykania. Kolejne kilogramy znikały zatrważająco szybko. Krztuszę się i dławię, walcząc o każdy oddech. Mój zdrowy umysł uwięziony jest w wyniszczonym ciele.

Mieszkam sama, jestem zdana na siebie, boję się przyszłości, boję się tego, co przyniesie każdy kolejny dzień.

W całym moim życiowym mroku pojawiło się światło nadziei. Operacja wszczepienia stymulatora mózgu. Operacja, która pozwoli cofnąć, choć w połowie, skutki choroby i przedłużyć życie.

Marzę o tym, aby zobaczyć, jak mój syn wkracza w dorosłość. Marzę o tym, by żyć! Moja choroba oddaliła mnie od rodziny. Ból w moim sercu jest nie do wyobrażenia.

Udało mi się zebrać środki na operację, ale to dopiero wierzchołek góry lodowej. Przede mną operacja, a po niej rehabilitacja, konsultacje z logopedą, potrzebuję też środków na leki.