Dlaczego potrzebuję psa asystującego?

Od urodzenia choruję na miopatię Bethlema. Początkowo, uważano, że jest to dystrofia mięśniowa obręczowo-kończynowa, jednak dwa lata temu badania genetyczne wykazały jeszcze rzadszą chorobę. Diagnoza ta nic nie zmienia w przebiegu oraz leczeniu choroby – nadal jest ona nieuleczalna i jedynym sposobem na jej spowolnienie jest regularna rehabilitacja. Choroba ta objawia się stopniowym osłabieniem zarówno kończyn dolnych, jak i górnych. W moim przypadku, zaburzona jest również praca mięśni oddechowych. Pomimo choroby, staram się być aktywną osobą. W tym roku, ukończyłam studia na kierunku psychologia i gdy tylko będzie to możliwe, chciałabym rozpocząć pracę w zawodzie. Obecnie w dużej mierze muszę polegać na pomocy bliskich mi osób, a codzienne oczywiste czynności są dla mnie wyzwaniem. I tutaj właśnie z pomocą przychodzi mi 16-miesięczna suczka Rumi.

W czym mi pomaga?

Obecnie, najważniejszym zadaniem Rumi jest podnoszenie przedmiotów, które znajdują się zbyt nisko lub upadają. Uwierzcie, zdarza mi się to często. Wcześniej, z powodu każdej takiej drobnostki, musiałam wołać męża lub rodziców. Rumi pomaga mi również przy rozbieraniu. W przyszłości, chciałabym, aby potrafiła wzywać pomoc, gdy będzie to konieczne, otwierać i przytrzymywać drzwi oraz przynosić konkretne przedmioty. Korzystanie z pomocy Rumi w każdym możliwym miejscu, będzie dla mnie bardzo dużym ułatwieniem i przede wszystkim odciążeniem dla moich bliskich. W końcu będę mogła wyjść bez obecności innych osób do sklepu, nie przejmując się, co może wydarzyć się po drodze. Co jeśli rozładuje mi się akumulator w wózku i telefon wypadnie mi z kieszeni? Nie będę mogła zadzwonić po pomoc. Na szczęście będzie przy mnie Rumi i bez problemu poda mi telefon lub pobiegnie po kogoś by wezwać pomoc. Każdy człowiek chciałby czasem tak po prostu wyjść gdzieś sam – jeśli nie radzisz sobie z podstawowymi czynnościami coś tak banalnego staje się niemożliwe– przy Rumi będzie to bardziej realne. Dzięki niej, mogę czuć się bardziej bezpieczna i niezależna.

Dotychczas, przy stałym wsparciu trenerów ukończyłyśmy grupowe szkolenia – psie przedszkole, kurs podstawowego posłuszeństwa oraz kurs psa terapeutycznego. Przed nami ostatni, a zarazem najtrudniejszy i najbardziej kosztowny etap przygotowywania Rumi do roli psa asystującego. Szkolenie to zakończone zostanie egzaminem psa asystującego oraz wydaniem certyfikatu uprawniającego nas do swobodnego poruszania się w przestrzeni publicznej. Oznacza to, iż Rumi będzie mogła towarzyszyć i pomagać mi wszędzie, gdzie będę jej potrzebować. Wierzę, że dzięki Waszej pomocy oraz wsparciu wspaniałych instruktorów z FUNDACJI DOGIQ, uda nam się spełnić nasze marzenie. Marzenie o psim asystencie, a więc i marzenie o niezależności, samodzielności i większym poczuciu bezpieczeństwa.

FUNDACJA DOGIQ od kilkunastu lat posiada uprawnienia do wydawania certyfikatów nr 2/11/06/2010 i szkoli psy asystujące i terapeutyczne dla osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności czyniąc ich życie bezpieczniejszym i łatwiejszym. Dzięki instruktorom, trenerom i wolnotariuszom FUNDACJI DOGIQ marzenie kilkunastu osób o psim asystencie stało się rzeczywistością. Pies asystent wnosi nową jakość

życia.

Razem możemy zrealizować marzenie kolejnej osoby niepełnosprawnej, a więc ruszajmy!!!

Kwota zbiórki obejmuje:

6-miesięczny program szkolenia oraz CERTYFIKACJĘ psa - 9500 zł