I oto stało się w przeddzień moich 40 urodzin...

W oceanie marzeń do spełnienia pojawiło się to jedno, wyjątkowe, które w istocie jest ze mną od 20 lat*. Zapisane jeszcze w zwojach DNA, projektujące moje wybory przeszłe i przyszłe. Marzenie o ruchu bezbolesnym, pełnym braku gonitwy myśli: "czy to jeszcze rzepka, a może już łąkotka pękła?".

Marzenie niemożliwe do spełnienia, jednak dające zbliżyć się do absolutu wyciszania objawów bólowych. Jak można tego dokonać?

Rehabilitacją oraz iniekcjami w stawy (uczucie powoli wbijanej igły między stawy jest iście metafizyczne), które chwilowo są poza zasięgiem moich możliwości. Dlatego też serdecznie zapraszam do partycypacji w prezencie urodzinowym. Zbieram na:

(1) Zastrzyk Optivisc Single 90mg/3ml

(2) Wizytę w Centrum Zdrowej Stopy w Kielcach, gdzie dokonana zostanie pionizacja mojej nogi lewej :)

---

• w wieku lat mych 19 oba kolana manifestować niechęć do bezbólowia rozpoczęły.

O mnie:

Mam ten niewymowny zaszczyt być hipermobilna, a to za sprawą EDS (choroba genetyczna - więcej o niej tu: Stowarzyszenie chorych na Zespół Ehlersa-Danlosa (ehlers-danlos.com.pl)). Ta elitarna jednostka choroba warunkuje inne superdolegliwości (wada serca, podatność na tętniaki, przewlekłe stany bólowe etc.), ale jednak o bólu nie da się zapomnieć :) Na uszkodzone geny leku brak, ale jest możliwość łagodzenia objawów, by zamiast bólu stawów czuć na przykład tylko "ból istnienia". :)

Wszelkie urazy, które towarzyszą mi na co dzień, są niewspółmierne do podejmowanych działań, dlatego też ci, którzy mnie znają, wiedzą, że czasem muszę sobie "naprawić wypadnięty bark", "naprostować kolano" czy "właściwie ułożyć staw skokowy lewy, by móc dalej iść" :) Liderami w urazach są moje kolana (szczególnie lewe), staw skokowy (również lewy) i staw nadgarstkowo-śródręczny kciuka, który zwichnęłam z przemieszczeniem, gdy zakładałam rękawiczkę w styczniu 2023 r. (no przecież nie prawy).