Chciałabym przedstawić wam Nurta. To 17 letni koń o złotym sercu. Jego charakter i to jaki jest zapada ludziom w pamięć. Kocham wszystkie konie, ale Nurt to naprawdę przecudowna istota. To nie tylko koń a także nasz wspaniały przyjaciel. Niestety życie go niemiło doświadczyło i do dziś ponosi tego konsekwencje. Z informacji które udało mi się zdobyć dowiedziałam się że kilka ładnych lat temu Nurtuś trafił do miejsca i człowieka, który zmienił jego życie bezpowrotnie. Został zamknięty w ciemnym ciasnym pomieszczeniu bez możliwości wychodzenia na dwór. W tej ciasnej komórce bez światła, świeżego powietrza i tego co dla konia niezmiennie ważne czyli bez towarzystwa i możliwości ruchu spędził bardzo długi czas. Niestety ciągłe stanie w odchodach, bez wentylacji i świeżego powietrza ostatecznie doprowadziło do rozwinięcia się u niego RAO. Nurt ma także bardzo złośliwego sarkoida, który uważam że również jest następstwem warunków w jakich żył. Sarkoidy często atakują konie z obniżoną odpornością a Nurt przez warunki oraz postępującą chorobę z pewnością miał bardzo słabą odporność. Gdy go wzięłam do siebie jeszcze nie było z nim tak źle, ale niestety w obydwóch przypadkach jego stan uległ znacznemu pogorszeniu. Przez kilka lat staramy się pomóc mu w postępujących chorobach jak tylko możemy. Jednak stan zdrowia Nurtusia jest coraz gorszy. Kończą się nam i pomysły i pieniądze. Leczenie obydwóch schorzeń jest dość kosztowne a nasz budżet ograniczony. Tym bardziej że to nie jedyny konik specjalnej troski w naszej stajni. Z Nurta nogą jest coraz gorzej i zaczynamy się obawiać tego, że finał będzie dla niego tragiczny. Ostatnią deską ratunku której jeszcze nie próbowaliśmy jest wycięcie sarkoida a także podanie mu autoszczepionki by sarkoid przestał odrastać i rozmnażać się w takim tempie jak dotychczas. Dodatkowo Nurt musi brać leki na Rao, mieć inhalacje i odpowiednią dietę gdyż jego stan jest coraz gorszy. Czasem nie da się słuchać jak ciężko już oddycha. A nam serce pęka każdego dnia tym bardziej że w ostatnim czasie nawet je już coraz mniej i bardzo chudnie. Chcemy go ratować ponieważ na to zasługuje. Dał nam od siebie tyle ile żaden inny koń i oddał nam całe swoje wielkie końskie serce. Mimo, że jest w złym stanie wiem że chce żyć i ma dużą wolę walki.