Mam na imię Paweł i jestem chorym na nowotwór osiemnastolatkiem, który jeszcze cztery miesiące temu był w pełni sprawnym uczniem liceum ogólnokształcącego przygotowującym się do matury, z planami na studia na politechnice. Chodziłem do szkoły, wyprawiałem się w góry, dźwigałem ciężary, działałem w LSO. Jeszcze w listopadzie zrobiłem kurs dostępu linowego, aby podjąć pracę na wakacjach i zarobić na studia, w grudniu pracowałem przy budowie szopki w mojej parafii w Gorlicach przed świętami Bożego Narodzenia, a w połowie stycznia zdiagnozowano u mnie bardzo agresywny, złośliwy rozsiany nowotwór (mięśniako-mięsak), który szybko zaatakował cały kościec. Mój świat się zawalił, ale próbuję zbudować go na nowo, chociaż w ciągu dwóch tygodni stałem się osobą niepełnosprawną, wymagającą wsparcia w każdej czynności życiowej. Poruszam się na wózku inwalidzkim. Poddałem się intensywnemu i bardzo uciążliwemu leczeniu. Wymagam stałej rehabilitacji, a mieszkanie trzeba przystosować do potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Zarówno ciężka walka z nowotworem, jak i obecna niepełnosprawność generują duże koszty, dlatego proszę o wsparcie w moich zmaganiach. Wiem, że "nie możemy pomóc wszystkim, ale każdy może pomóc komuś" i pomimo choroby, która zniszczyła moje zwyczajne dotychczas życie, wierzę w otwarte na innych serca. Wiem też, że nawet potrzebujący pomocy mogą pomagać, dlatego nadwyżkę wpłat przekażę na kolejnego chorego w potrzebie, a w klinice, w której jestem leczony spotykam inne chore onkologicznie osoby (chociaż jak dotąd zawsze jestem najmłodszym pacjentem). Wiele z nich również wymaga wsparcia, bo walcząc o życie z naprawdę straszną chorobą, równocześnie boryka się z trudnościami finansowymi wywołanymi tą chorobą.

Dziękuję za każdą wpłatę i życzę, aby nikt z Was nie znalazł się w sytuacji, która wymusza rozpaczliwą prośbę o pomoc.