Cudownie jest patrzeć, jak dzieci rozwijają swoje talenty i spełniają marzenia, nawet te, które z pozoru wydają się nierealne... Niecały rok temu, w wieku 14 lat, Agata skończyła pisać swoją pierwszą powieść. Stworzona przez Agatę historia, jej bohaterowie oraz świat w którym rozgrywa się akcja tak zachwyciła nas i pierwszych czytelników, że postanowiliśmy rozesłać manuskrypt do wydawnictw. Ku naszej radości, jedno z nich, zgodziło się wydać książkę Agaty w modelu subsydiowanym, czyli w takim, w którym autor współfinansuje wydanie książki. Koszty leżące po stronie autora obejmują m.in. skład, łamanie, redakcję, korektę i oprawę graficzną. Wydawnictwo zapewnia natomiast druk, promocję i dystrybucję książki. Będziemy wdzięczni za każde okazane wsparcie.

Kilka słów o fabule…

Akcja rozgrywa się w magicznej krainie pełnej elfów, smoków i innych fantastycznych stworzeń. Główna bohaterka wraz z czwórką innych wróżek, wyrusza w niebezpieczną misję, która ma uratować ich królestwo przed rozprzestrzeniającym się złem. Podczas podróży bohaterowie odkrywają nowe miejsca i samych siebie. Poznają wielu przyjaciół, lecz nie wiedzą kto z nich jest godny zaufania…

I o inspiracji…

Książki zawsze były dla mnie czymś niezwykłym. Ucieczką od rzeczywistości, przygodą, a przed wszystkim – przyjacielem. W mojej głowie widziałam walkę Balroga z Gandalfem, Latarniane Pustkowie, oraz Krainę Czarów. Niedługo potem zaczęłam tworzyć własne historie i przelewać myśli na papier. Nigdy jednak nie wytrwałam do końca, a zapisane kartki lądowały w szufladzie biurka. Tak samo było z tą książką. Zaczęłam ją jako trzynastolatka i napisałam może pół strony, zanim tekst wylądował w odmętach. Chciałam stworzyć coś wielkiego, nazywałam to „Krucjatą oddziecinnienia wróżek” – pragnęłam, aby te wspaniałe stworzenia zasłynęły z czegoś więcej, niż skakania z kwiatka na kwiatek. Po kilku miesiącach odnalazłam zeszyt z pierwszym rozdziałem i zaczęłam tworzyć wszystko od nowa. I nie doszłabym tak daleko, gdyby nie moje kuzynki, które ciągle chciały wiedzieć co będzie dalej. A jak już się dobrnie do połowy, idzie z górki.