Niemalże 8 lat temu przyszła na świat nasza mała księżniczka Marysia, dziecko pogodne i długo wyczekiwane, które zdefiniowało na nowo nasze całe dotychczasowe życie. Pierwsze nasze obawy pojawiły się, kiedy córka skończyła roczek. Nie podejmowała próby samodzielnego poruszania się, przemieszczała się wyłącznie trzymając się za meble. Zaczęliśmy szukać pomocy u specjalistów, ale dość często słyszeliśmy, że jesteśmy przewrażliwieni, a Marysia jest leniwa, dlatego zwyczajnie nie chodzi. Długo czekaliśmy na jej pierwszy samodzielnie postawiony krok. Stało się to, kiedy miała 2 lata. W wieku 2,5 lat na Uniwersytecie Medycznym w Gdańsku Marysi zrobiono rezonans głowy. Badanie wykazało, że ma nieuleczalną chorobę genetyczną – ataksję móżdżkową. Marysia samodzielnie porusza się tylko w znanych sobie pomieszczeniach, ale jest to chód chwiejny, niepewny, na szeroko rozstawionych nogach. Córka często się przewraca, bowiem ma zaburzoną równowagę. Kiedy wychodzi na dwór, Marysię ktoś musi trzymać za rączkę, ponieważ cały czas upada. Dużym problemem dla niej jest utrzymanie kubka, przeniesienie talerza, pisanie liter czy narysowanie obrazka, bowiem ataksja wpływa również na koordynację rąk. Marysia nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować i cały czas ktoś musi przy niej być i jej pomagać.

Nasza córeczka jest pod stałą opieką rehabilitantów, by można było maksymalnie powstrzymać dalszy postęp choroby. Duże nadzieje pokładamy w terapii komórkami macierzystymi, która może sprawić, że Marysia będzie sprawniejsza i samodzielniejsza. Jesteśmy w kontakcie ze szpitalem za granicą, który od lat z powodzeniem przeprowadza tego typu zabiegi. Udział w terapii jest bardzo kosztowny, dlatego my jako rodzice Marysi zwracamy się do wszystkich ludzi o dobrym sercu z prośbą o wsparcie finansowe. Będziemy wdzięczny za każdą złotówkę.