Najpiękniejsze co może nas czekać, to dobro od drugiego człowieka.

Nie ma wspanialszego uczucia od miłości do własnego dziecka. My taką dajemy naszemu synkowi tylko, że oprócz tego potrzebne są środki finansowe na jego leczenie, terapię, rehabilitację.

Kazio to 4 letni chłopiec w spektrum autyzmu. Odkąd się urodził, w inny sposób patrzył na świat, w inny sposób się bawił, w inny sposób się rozwijał, patrzył w jeden punkt i zawsze musiał mieć swój „talizman” w rączce. Zachwycał się kręceniem wokół siebie

i kręceniem przedmiotów. Nie akceptował zmian i innych osób, trwa to do dziś.

Kazio:

- nie potrafi mówić, jest dzieckiem wokalizującym

- ma nadwrażliwość słuchową, mocno uciska uszy rękoma

- bawi się sam, stereotypowo (obraca przedmioty blisko oczu, wkłada do buzi, uderza w nie rączkami)

- jest w ciągłym ruchu: biega, skacze, wydaje różne dźwięki

- każde nowe miejsce powoduje silną histerię, której nie da się wyciszyć

- histerie/frustracje powodują brak kontaktu z dzieckiem

- nie reaguje na komunikaty, na swoje imię, nie utrzymuje kontaktu wzrokowego z nowopoznaną osobą

- nie rozumie zasad panujących w środowisku (na plac zabaw chodzimy wtedy gdy nie ma dzieci)

- nie korzystamy z miejsc rozrywek/zabaw dla dzieci z powodu silnych frustracji na zmianę otoczenia (nie akceptuje nawet zakupów w innym sklepie)

- poczucie bezpieczeństwa daje mu powtarzalność zachowań, osób i miejsc

- ma wybiórczość pokarmową, zjada posiłki suche/stałe – pije tylko z bidonu

- nie sygnalizuje potrzeb fizjologicznych, korzysta z pieluchomajtek

- potrzebuje pomocy osoby dorosłej podczas wszelkich czynności samoobsługowych

- jest nieświadomy zewnętrznych zagrożeń

- wymaga całodobowej opieki

Nasze życie się zmieniło: jest pełne rutyny, stałości, uważności na schematy dnia i funkcjonowania naszej rodziny.

Kazio wymaga intensywnej pracy we wszystkich sferach rozwoju.

W sierpniu 2022 roku otrzymał orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego - autyzm dziecięcy F84.0

We wrześniu 2023 roku orzeczenie o niepełnosprawności - niepełnosprawność od wczesnego dzieciństwa 12-C

Może ktoś z Państwa ma więcej niż my i mógłby przekazać na terapię naszego Kazika, bylibyśmy niesamowicie wdzięczni.

Mamy ogromną nadzieję, że on kiedyś sam powie słowo „dziękuję”.

My czynimy to dzisiaj!

Ewa i Maciej Szydłowscy

rodzice Kazika