Witam. Proszę o pomoc w przetrwaniu zimy w cieple. Pochodzę z patologicznej rodziny (skrajna bieda, alkohol, przemoc, częste wizyty policji, etc). Przez dłuższy czas żyłam w Warszawie, wynajmując z byłym chłopakiem. Kiedyś ceny za wynajem były w miarę normalne. Jak się to rozkładało na dwie osoby, to szło jakoś wyżyć. Niestety w ostatnim czasie poszły minimum dwukrotnie w górę, ja rozstałam się z chłopakiem i tak zaczęły się moje problemy…

Na czynsz szło 70% mojej wypłaty. Popadłam w ogromne długi. Miałam do wyboru albo oddać moje dwa koty do schroniska, a samej pójść pod most, albo wrócić do „domu rodzinnego”. Wybrałam drugą opcję. Mieszkam od listopada zeszłego roku z ojcem alkoholikiem w jego melinie. Nic tu się praktycznie nie zmieniło od mojego dzieciństwa. Okna i kaloryfery są 70-letnie, tak samo jak blok, w którym znajduje się mieszkanie. Nie ma tu czegoś takiego jak centralne ogrzewanie. Jak nie napali się w piecu to jest zimno. Przy czym u mnie w pokoju i tak jest zimno, bo kaloryfer jest do wymiany tak samo jak i okno. Boję się nawet je otwierać, bo mam wrażenie, że może się od tego rozsypać. W ostatnią zimę w nocy spałam w grubych skarpetkach i rękawiczkach pod dwiema kołdrami i kocem. Próbowałam uszczelnić to okno jakimiś kocami, ale to nic nie daje, bo całe ciepło ucieka przez szyby. Pracuję, ale dopiero od niedawna (bardzo ciężko tu o pracę…), na najniższą krajową i nie jestem póki co w stanie jeszcze nic odłożyć.

Jeśli ktoś jest w stanie mnie zrozumieć i wesprzeć to będę bardzo wdzięczna.

Dziękuję,

Kamila