Hej, hej!

Przychodzę do Was z prośbą na ratunek! We wtorek czeka mnie operacja kręgosłupa, pokrótce opowiem jak to się zaczęło..

Ostatnie pół roku mojego życia to wielki, niekończący się rollercoaster! - nie lubię karuzel.

Mistrzostwa Polski Saunamistrzów, później ślub, zaraz Mistrzostwa Świata i.. operacja kręgosłupa, której nikt się nie spodziewał.

Od czego się zaczęło? Od bólu brzucha i odcinka lędźwiowego kilka miesięcy temu.

Odwiedziłam lekarza jednego, drugiego - "to nic takiego, zapewne stres".

Polecieliśmy na tydzień do Włoch, pierwsze wakacje w życiu, nareszcie wypoczynek.

Ostatni dzień.. aż nagle moje plecy i brzuch zaczęły się odzywać. Już w samolocie miałam problem, żeby się dobrze ulokować. Po wylądowaniu pojawił się również problem z chodzeniem, czułam ogromny nacisk - jakby ktoś

nawkładał mi cegieł pomiędzy kręgi. Ewidentnie coś naciska mi na nerw, a w nodze pojawia się mocne mrowienie.

Nie mogłam się ułożyć na łóżku, nie mogłam wstać, nie mogłam siadać - koszmar.

Pyk! Lecimy na cito do jakiegoś specjalisty - "To tylko spięcie lędźwiowo-biodrowego. Ewentualnie jakieś zapalenie.

Proszę wygrzewać to miejsce". Zapaliła mi się czerwona lampka. Ogrzewać miejsce, gdzie pojawiło się zapalenie.

Okej, on ma fach w ręku. Pewnie wie co mówi.

Mimo wszystko wątpliwości skłoniły mnie do wizyty u innego specjalisty - "To tylko spięcie lędźwiowo-biodrowego.

Ewentualnie jakieś zapalenie. Proszę chłodzić to miejsce". To brzmiało trochę lepiej, jednak ból nie ustępował.

Postanowiłam udać się do neurochirurga, który zdefiniował ból

jako dyskopatię lędźwiową - "Spokojnie, bez zabiegu się obejdzie".

Następnie rezonans. Z wynikiem udałam się do neurochirurga, którego polecił mi znajomy.

Oczywiście prywatna klinika.. ale doktor pierwsza klasa.

Diagnoza:

Trzeba to zrobić już. Był czwartek, załamanie psychiczne sięgało zenitu, głowa nie była gotowa na takie rzeczy.

Nadal nie jest, ale nie ukrywam jestem spokojniejsza, że coś da się z tym zrobić.

"Możemy operować we wtorek, jest jedno ale.. - koszt operacji wynosi około 13 tysięcy".

Bang!

Nie pracuję od ponad miesiąca, mąż zasuwa dzień i noc.

Będę z Wami szczera. Pojawiły się jeszcze dwie opcje.

*NFZ - czyli czekanie na cud. Co najmniej kilka miesięcy, żeby dostać się na ten zabieg.

Co wiąże się z leżeniem, gdzie towarzyszy ogromny ból i niemożność funkcjonowania.

*SOR - trafienie na lekarza, który po raz kolejny może potraktować mnie swoją monotonnością.

Lekarza, który naprawi mnie albo i nie.

Wiemy również, że wiąże się to z najtańszą metodą leczenia, gdzie będę krojona od A do Z.

Obecny sposób leczenia należy do bezpiecznych i mniej inwazyjnych. Termin się zbliża, a ja potrzebuję pomocy.

Nie wstydzę się prosić o pomoc, bo sama niejednokrotnie ją oferowałam i wiem z czym to się wiąże.

Chcę jak najszybciej wrócić do sprawności!

Operacja, operacją.. Po wszystkim czeka mnie długa i droga rehabilitacja. Z tym też trzeba się liczyć.

Zabieg to 30% sukcesu, reszta to ciężka i kosztowna praca.

Zawiesiłam swoją działalność na X czasu, ale to nie znaczy, że będę odpoczywała.

Zamierzam podjąć współpracę z własnym ciałem i jak najszybciej wrócić do pełnej sprawności.

Poza tym planuję rozejrzeć się za pracą zdalną.

Może być ciężko, bo marny ze mnie typ "informatyka",

ale lepsze to niż leżenie i patrzenie w sufit.

Mimo trudności jakie stają mi na drodze umysł pozostaje sprawny i to najważniejsze.

Trzeba działać i działać!

A Was Moi Drodzy proszę o wsparcie.

Grosz do grosza oraz Wasze udostępnienia mogą mi bardzo pomóc.

Pamiętajcie, że dobro powraca!

Z góry dziękuję za każdą pomoc,

Ewelina Kocielnik