Drodzy przyjaciele!

Występuję do Was z ogromnym zaufaniem i nadzieją na Waszą pomoc i zrozumienie. 

Niektórzy mogą znać naszą sytuację życiową, bo już nam w jakiś sposób pomagali, za co chcemy bardzo z całego serca podziękować.

Nasza historia nie zaczęła się nagle, jednego dnia... trwa od lat i do niedawna w miarę się w niej odnajdowałyśmy.

Od narodzin Marii borykamy się z różnego rodzaju wyzwaniami. 

Moja córka urodziła się z porażeniem mózgowym na skutek błędu lekarskiego. 

Jednakże ograniczenia jej ciała nie mają wpływu na jej rozwój umysłowy, emocjonalny i intelektualny. Masza wszystko rozumie, jest bardzo zdolna, wrażliwa, wytrwała i ma duże poczucie humoru.

To wspaniała osoba, a jej postawa dodaje mi sił!

Do niedawna starałam się jak tylko mogłam, by samodzielnie opiekować się córką, i pracowałam zawodowo jako pedagog - rehabilitant. 

Jednakże nasza sytuacja radykalnie się zmieniła, a nasze i bez tego bardzo trudne życie dodatkowo się skomplikowało.

Wszystko to na skutek utraty przeze mnie zdrowia: mój organizm odmówił posłuszeństwa. Kilka wypadków podczas opieki nad córką oraz wieloletnie przeciążenia kręgosłupa sprawiły, że dzisiaj jestem osobą z ogromnymi ograniczeniami ruchowymi.

I sama potrzebuję teraz pomocy...

Nie jestem już w stanie zadbać o samą siebie nie mówiąc już o potrzebach córki, która wymaga pomocy w każdej czynności życiowej. Nasza sytuacja stała się rozpaczliwa. 

Do tej pory wytrwałyśmy dzięki pomocy Boga i przyjaciół.

Od półtora roku jestem osobą głównie leżącą, bo mam problem z chodzeniem i siedzeniem. Moja choroba jest złożona i skomplikowana. Na mój stan zdrowia posiadam szczegółową dokumentację lekarską. Jest ona dostępna do weryfikacji.

Zapewne każdy rodzic może zrozumieć jak bardzo boli serce gdy jego dziecko potrzebuje pomocy a on nie może wiele dla niego zrobić. Tak ja czuję się właśnie teraz... Zostaje mi modlić się do Boga o wsparcie i pukać do wielu ludzkich serc szukając pomocy. Czasem czuję, że jestem u kresu sił. To bardzo ciężkie i przykre uczucie. Nie życzę go nikomu.

Bardzo chciałabym znowu móc o własnych siłach poić czy karmić własne dziecko.

Po wielu wizytach i konsultacjach u chirurgów i specjalistów, znalazł się nareszcie lekarz, który jest w stanie podjąć się leczenia mnie. To dla mnie wielka nadzieja, bo istnieje duża szansa na poprawę mojego stanu zdrowia.

Jednakże, pomimo tego światełka w tunelu pojawiają się gęste chmury, które próbują je zasnuć: brak środków na kosztowne leczenie wieloetapowe. Niestety jest ono czasochłonne i nie jest refundowane.

Dodatkowo w okresie mojego leczenia i rehabilitacji Masza będzie potrzebowała płatnej opieki. To wszystko przekracza moje możliwości... Ale z Waszą pomocą, kochani, wszystko to stałoby się możliwe...

Dlatego zwracam się z ogromną prośbą do wszystkich, którzy teraz czytają naszą historię: 

Będziemy wdzięczne za każdą przekazaną kwotę, która przybliży mnie do odzyskania większej sprawności.

Moja córeczka głęboko przeżywa naszą sytuację, a ja tak bardzo chciałabym odzyskać choć trochę kontroli nad opieką nad nią, oraz naszym i tak trudnym życiem.

Dziękuję, że zechcieliście przeczytać naszą historię!

Możecie mieć wpływ na jej dalszy ciąg i bardzo będę za to wdzięczna❤️